به پیر می کده گفتم که چیست راه نجات؟ بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن!

چیزی مسخره
در دوستی ماست
از من می خواهی که
جامه ی کریستین دیور بر تن کنم
و خود را به عطر شاهزاده ی موناکو
عطر آگین سازم
و دایره المعارف بریتانیکا را حفظ کنم
و به موسیقی یوهان برامز گوش فرا دهم
به شرط اینکه
همانند مادر بزرگم بیندیشم!!
از من می خواهی که پژوهشگری چون
مادام کوری باشم،
و رقاصه ای دیوانه در شب سال نو
چونان لوکریس بورگیا
هم بدین شرط
که حجابم را همچون عمه ام حفظ کنم
و زنی عارف باشم چون رابعه عدویه...؟
اما فراموش کردی که به من بگویی

چگونه...

---

گاهی زندگی برای من ، یک زن ، با پیچیدگی هایش یک کلاف سردرگم است . اما در این کلاف سر درگم :

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن ...

چند روز پیش به مناسبت بزرگداشت حافظ به یک همایشی دعوت شدم که آقای بهاء الدین خرمشاهی به تحلیل یکی از عزلیات زیبای حافظ پرداختند.  جای همه ی عزیزان خالی ... به قول استاد ، ما با حافظ کودکی میکنیم ، جوانی می کنیم و پیر می شویم ... ما با حافظ هر لحظه زندگی می کنیم.

روز حافظ گرامی