لحظه ای و حالی ...

به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهی
اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده ...
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را میبره و از میانشون میگذره از بعضی آدمها بگذری و برای همیشه قائله رنج آور را تمام کنی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
 بزرگترین مصیبت برای یک انسان اینه که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته باشه نه شعور لازم برای خاموش ماندن.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
 توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگترین هنر دنیاست.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
 از درد های کوچیکه که آدم می ناله ، ولی وقتی ضربه سهمگین باشه، لال می شه.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
اگر بتونی دیگری را همونطور که هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
کسی که دوستت داره، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش.
و بالاخره خواهی فهمید که :
همیشه یک ذره حقیقت پشت هر"فقط یه شوخی بود" هست.
یک کم کنجکاوی پشت "همین طوری پرسیدم" هست.
قدری احساسات پشت "به من چه اصلا" هست.
مقداری خرد پشت "چه میدونم" هست.
و اندکی درد پشت "اشکالی نداره" هست.

متن بالا را می دونم که خیلی از شما بارها خوندین و گاهی دوباره خوندن یک متن و صدباره خوندن حال خوبی دارد.   همیشه یک جائی از زندگی ، یک دفعه یه اتفاقی می افته.  یک دفعه می رسی به یک بی تفاوتی، نه بی تفاوتی، شاید این کلمه درست نباشه، می رسی به آرام گذشتن از کنار یه چیزی، می رسی به جائی که احساس می کنی کنلجار رفتن با اون بی فایده ست.  و باز سعی می کنی فقط آروم از کنارش عبور کنی.  

هیچوقت نمی تونی اون جوری که باید احساس واقعیت رو برای دیگران تفسیر کنی، چون آدمها عادت دارند برداشت شخصی از هرچیزی داشته باشند و بعد به خودت می گی اشکال نداره ... 

می رسی به جائی که گذشته آزارت می ده واونقدر آزارت می ده که تصمیم میگیری بالاخره با اون آشتی کنی تا دم را از دست ندی.  می رسی به جائی که برات اهمیت نداره دیگران چه فکر میکنند و به خودت میگی به من چه دیگری چه فکری می کنه. می رسی به جائیکه دیگه برات بی مهری ها مهم نیست.  آدمها خیلی مشغول خودشون هستند، اونقدر که یادشون می ره چیزی به نام «مهر» وجود داره.  می رسی به جائیکه آدمها رو رها می کنی به حال خودشون و مشغله های سطحی شون و تو ادامه بدی به مهرورزی ...

وقتی می رسی به اینجاها که ساعتها که نه ، روزها با خودت درگیری، با خودت درگیری و در حال آروم کردن خودت، به جائی که باید بی نیاز باشی، بی نیاز به محبت کسانی که دوستشون داری، بی نیاز به پول بیشتر، بی نیاز به لبخندهای دریغ شده، به دستها، به کلمات ، به اصوات، به هر چیزی که در آرزوش بودی.  اما این درگیری ها جسمت را بیمار میکنه، روانت رو ناآرام می کنه ، هر درگیری تاوان داره. اما بی نیازی به این جا ، به آن جا و به این چیز و آن چیز یعنی رهائی ، حتی اگر درد لحظه ای رهایت نکنه . 

مهم اینه که تو خودت را بتونی بی نیاز کنی و در جنگ با خودت پیروز بشی و تا آنجائیکه ممکنه کمتر زخم برداری ... 

زندگی یه مسیره، باید رفت تا رسید به نقطه ی پایان و من همیشه فکر میکنم ای کاش زندگی مثلا" یک خواب باشد و روزی از این خواب طولانی بیدار شویم. 

خوبیش این است که همیشه خواب ها کابوس نیستند، رویاهای شیرین هم قسمتی از خوابهاست. بعضی آدمها توی این خواب چقدر خوبند، چقدر آرامش به همراه دارند، دلت می خواد این خواب پایانی برایش نباشد، حتی اگر سعی کرده باشی که بی نیاز شوی.

من این متن را نه ویرایش می کنم و دوباره خوانی، یه چیزهای نوشتم از سر صدق و از سراحساس، غلط تایپی دارد به بزرگیتان ببخشید ، اشکال جمله نویسی دارد، همینطور. 

دلم می خواهد صاف و ساده و صمیمی تر از همیشه باشم .

رفع اشکالات هم باشد برای بعد با هم هر جائی از آن اشتباه بود درست می کنیم.

راستی زندگی حتی  اگر هم خواب باشد، گاهی مثل یک ترانه ی زیباست. عجیب به دل می نشیند و عجیب زیر و رویت می کند. 

من عاشق ترانه های زیبام ... 

و من عاشق خالق ترانه های زیبام ... 

لحظه های خوب و حال های خوب داشته باشید. آمین

---

پ ن : دوستان عزیزم یکی از لینک های شما را اشتباها" حذف کردم . نمی دانم کدام لینک و وبلاگ مربوط به کدام دوست عزیز بود. می دانم بعضی از دوستان نسبت به این موضوع حساس هستند و اگر آدرس وبلاگشان جزو لینک ها نباشد دلخور می شوند. پس لطفا" خودش اطلاع دهد تا دوباره اضافه کنم. ممنون