خدایا دلی آفتابی بده که از باغ گل ها حمایت کنیم ...

قشنگ است اگر حتی  یک نفر به خاطر حضورت گاه گاهی خدا را شکر کند ... و قشنگ تر آنکه با بودن هائی  ، برسی  به حقیقت یک شاخه گل، نت های الهی و زیبای نغمه های یک پرنده،  روح پاک انسانی و  حضور پروردگار مهربان ...

....

کسانی که به من مهر ورزیدند، با محبت هایشان به من عاشق تر بودن را آموختند. و شاید هیچ وقت ندانستند که با لحظه های من چه کردند و من را تا اوج و تا لمس خدا رساندند.  و آنان که من را رنجاندند، اگر چه بارها در این رنجش شکستم و فرو ریختم، که این فرو ریختن نشان از ضعف من بوده،  دوباره ایستادم و با خود گفتم: آدمها را در تفاوتهایشان باید دوست داشت و باز هم رسیدم به حس دوست داشتن آنان با وجود تفاوتها و اختلافها و فاصله ها ...  

با خود هر روز عهد می بندم که در تلاش باشم به چشمانم بیاموزم فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد و با خود تکرار می کنم که یادم باشد، هر آن ممکن است شبی فرا رسد آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد، پس هرگز به امید فردا محبت هایم را ذخیره نکنم و این عهد به من جسارت می دهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم : «دلم برایت تنگ است» ، «دوستت دارم»، «خوشحالم که هستی»  ...

در اینجا اگر کسی را رنجاندم می خواهم مرا ببخشد . آخر من هم یک انسانم با صدها ضعف و نگرش هائی متفاوت با دیگری، گاهی اشتباه میکنم، غمگین می شوم،  فراموشکار می شوم، کمی متوقع میشوم و ... و می دانم اینها همه از اشکالات من است.  

برای تمام محبتها و مهربانی هایتان از صمیم دلم سپاسگزارم ، این محبتها همیشه به من یادآوری کرده است که زندگی با حضور خوب ها و با قلبهای مهربان چقدر زیبا و چقدر بی نظیر است.