پیراهنت در باد تکان می خورد، این تنها پرچمی ست که دوستش دارم

در اطراف خانه ی من 

آن کس که به دیوار فکر می کند 

آزاد است 

آن کس که به پنجره فکر می کند 

غمگین 

و آن که به جستجوی آزادی است 

میان  چار دیوار نشسته 

می ایستد 

چند قدم راه می رود 

نشسته 

چند قدم راه می رود 

نشسته 

می ایستد 

چند قدم راه می رود 

نشسته 

می ایستد 

چند قدم راه می رود 

نشسته 

می ایستد 

چند قدم ...

حتی تو هم خسته شدی از این شعر!

حالا چه برسد به او 

که نشسته 

می ایستد ...

نه ! 

افتاد ...

طفلکی آخر هم افتاد!   امروز آمدم در مورد چند موضوع مختلف بنویسم، ولی با خودم سر هیچ کدامش کنار نیامدم. آمدم در مورد تفاوت نگاه های ما آدمها بنویسم، بی خیالش شدم، آمدم یک خاطره ی مضحک خنده دار مثل همان آلبالو دزدی روی پشت بام که برای نوامبر عزیز نوشته بودم بنویسم، در حال و هوای طنز نویسی نبودم. آمدم بنویسم که وقتی خسته می شوم اینجا برایم مامنی ست و دوستانی که دارم مرهمی ست. دیدم که خوب نوشتم دیگر !  آمدم بنویسم که من فقط به خاطر جملات پر از محبت و لطف شما نیست که باز هم اراده ام قوی می شود برای نوشتن، بلکه بشتر بیشتر برای بودنتان، حتی اگر نگاهتان نقدگونه باشد،دیدم که نوشتم!  آمدم بگویم نوشتن چقدر خوب است، دوستان مجازی که به قول ایرچ میرزا عزیز اصلا" هم مجازی نیستند و خیلی هم واقعی هستند، چقدر بودنشان خوب است ، دیدم که نوشتم!    امروز پرت و پلا می گویم؟؟  حال روانی ام مشکوک می زند؟؟ نه به جان خودم فقط از دیشب تپش قلب شدید پیدا کرده ام، همین!  دلش می خواهد بزند تند تند! قلب است دیگر ، لابد فکر می کند دارد از زندگی عقب می افتد و بهتر است سرعتش را بالا ببرد !   یک دم کرده گل گاو زبان و سنبل الطیب به همراه دو عدد لیمو عمانی و تکه ای نبات  برای این ناآرامی دلی  آیا خوب است ؟  

هیچوقت خسته نباشید ولی جای شما خالی خودم را مهمان کردم به یک دم کرده ی گیاهی تا بنشینم به سلامتی همه ی خوبان بنوشم و دنیا را چه دیدی شاید با همین یک قوری دم کرده مست و پاتیل شدیم و یادمان رفت که ساعتی قبل قلبمان با سرعت یک عدد ماشین پورشه که چقدر هم این روزها در خیابانهای تهران مثل نقل و نبات ریخته است و البته قرمزش هم  خوشگل است ولی من کلا" از ماشین پورشه زیاد خوشم نمی آید به جز شاسی بلندش ، می تپد.  فهمیدین چی گفتم؟؟

ولی من خودم فهمیدم 

ما برویم دم کرده مان را بنوشیم. شما هم بمانید و این مطلب قاتی پاتی ما را یک جورائی، هر جوری که می توانید، هضمش کنید!  از موضوع گرفته تا متن. هیچی، خواستیم از یک پست سوء استفاده کنیم تا دلمان می خواهد از همه چیز بنویسیم. 

ضمنا" کمی جلوی باد بایستید لطفا" ! شاید پیرهنتان تنها پرچم دوست داشتنی بود برای یک نفر