تا قلبها تهی از عشق نیست ، زندگی باید کرد ...

زندگی وزن نگاهیست که در خاطره ها می ماند ... 

---

...

می خواهم از یک درد بنویسم. مرد جوانی که مبتلا به ام اس ی پیشرفته است و با هزاران آرزوی ناکام ...

یکی از همکارانم است ، حدودا" چهل ساله ، روی ویلچیر می نشیند و دائما" در حال شوخی کردن و سر به سر گذاشتن است. از بیماریش گفت و از اینکه زندگی هیچ چیزی نیست ، به جز آن چیزی که ما خودمان می سازیم. می توانیم نسازیم. می توانیم هم بسازیم!  به جز آن چیزهائی که ناگهان آوار می شود روی آدم

برایم تعریف کرد که ورزشکار حرفه ای بودم و کاریکاتوریست.  از بقیه ی همکاران که در دانشگاه هم کلاسی او بودند شنیدم که پسری خوش قیافه و مغرور بوده که هر دختری در آرزویش می بوده است .

برایم گفت: من آخر خطم. دکتر هشدار داده که همین شب هاست که ممکن است بخوابی و دیگر صبح را نبینی . برایم از دردهایش گفت و ناتوانی هایش، از آرزوهایش و از زندگیش که خلاصه می شود در یک اطاق خانه ی پدری و میز کارش در اداره و دیگر هیچ.  از لاک پشتی که داخل یک لگن پلاستیکی نگه می دارد و این حیوان هیچ چیز از زندگی نمی فهمد و دائما در لاک خودش است و  در نهایت چند سانت در لگن جابجا شود. 

بغض گلویم را گرفته بود و داشتم خفه می شدم . مرد جوان، شوخ طبع و بامزه ، با موهای پرپشت مشکی و سیاه و دندانهای سفید و ... جسمی خراب !

گفتم برایت چی بیاورم میل کنی؟ گفت: هیچ چیز برایم خوب نیست. گفتم: قهوه ؟ شیرینی؟ شکلات ؟ هیچ چی ؟ گفت: هیچ چی! 

نمی دانستم چه باید بگویم!  گفتم در حدی نیستم که بخواهم حرفهای امیدوارکننده بزنم. می دانم که این درد آنقدر بزرگ است و تحملش آنقدر توان می خواهد که من هرچیزی بگویم کلمات را به حقارت کشانده ام. 

نمی دانستم با این بغض گلو گیر و این اشکهای آماده جاری چه کار باید بکنم!  گفتم: خوب! هر کسی درد خودش را دارد!  نمی دانستم چطور باید دلداریش بدهم ... گفت مثلا" تو چه دردی داری؟ گفتم: خوب انسان بدون درد که انسان نیست! گفت: دوست دارم بدانم تو چه دردی داری؟  یک دفعه تمام بغض فرو خورده ی من ترکید. گفت: اوه اوه چقدر دردهات بزرگند!  دیگه نتونستم بگم به درد خودم اشک نمی ریزم. برای  اندوه بی پایانی که روبرویم نشسته و دائم سر به سرم می گذارد بغضم ترکیده است. گفتم نپرس!  درد هر کسی جنس خود آن آدم است و اندازه هائی بیش از همان آدم ... و دیگر کنترل اشکهایم را نداشتم. گفت: می توانم شماره ات رو داشته باشم گاهی برایت اس ام اس بزنم. گفتم : حتما" ... و این چند روز مرتب دارد برایم پیغام می فرستد .  هیچ کاری نمی توانم برایش انجام دهم. هیچ کاری ...

دیروز این اس ام اس را برایم فرستاد : 

برای ما همین کافیست ، اگر روزی بدین خط و بدین دفتر نظر دوزی ، بخندی و به دل گوئی؟ کجایی یار دیروزی؟

بغض گلویم را می گیرد و قطره اشکی سر می خورد روی گونه هایم ... 

و امروز برایم فرستاده :  دار بزن خاطرات کسی را که احساسات تو را دار زده!  حالم خوب است، گذشته ام درد می کند.

...............

گاهی معجزه چیز محالیست و دیگر انسانی رنگ آرزوهایش به رنگ رنگین کمان نخواهد بود ... هرگز ...  

و من اگر بگویم خدایا شکر برای سلامتی ... شاید خودخواهانه ترین سپاسگزاری باشد که در این لحظه می توانم از پروردگارم کرده باشم ...