ای وای از آن شهر که دیوانه ندارد

در حسرت یک نعره ی مستانه بمردیم 

ویران شود این شهر که میخانه ندارد 

در خویش تپیدیم ولی داد فزون شد 

بیداد ز دادی که غمخانه ندارد 

دیوانه ترین مردم شهرم ، تو کجائی ؟

تا فاش بگویم ، چو تو افسانه ندارد 

رضا جمشیدی

کجا هر روز خود را جا میگذاریم؟  و هر صبح تلاش می کنیم برای پنهان کردن چیزی که هستیم و دنیایی از حرف پنهان می شود درپشت نگاهی آرام و حرفها  می ماند  در گلو ...

یک ساعت و نیم روی تردمیل راه می روم تا از خودم فرار کنم. یک ساعت شنا برای اینکه شاید در زیر آبها یک جائی خودم را جا بگذارم،  یک ساعت توی خیابان راه می روم تا ...

شهر ما پر از دیوانه هایی مثل من است . حیف که خالی ست از میخانه و فریادهای مستانه ...