رویا

 

سه سال و نیم پیش یک تجربه ی پرواز با پارازایلینگ داشتم. وقتی می خواستم بروم زیر چتر، راهنمای خارجی بهم گفت: وقتی رفتی بالا با بلندگو بهت میگم  Blue(آبی) و تو باید دستت که دستکش آبی داره بکشی به سمت پائین در اینصورت اوج میگیری و وقتی بهت گفتم Red (قرمز) دستی که دستکش قرمز دستته، می کشی به سمت پائین و برمی گردی به سمت زمین. قبل از پرواز،  آدمهائی که قبل از خودم رفته بودند بالا را خوب نگاه کرده بودم و می دانستم باید چطور عمل کنم. وقتی رسیدم بالا، بالای یک اقیانوس بزرگ و ده ها متر دور از زمین، لذت پرواز و بی وزنی و رهائی در یک باد ملایم و خنک و از اوج نگاه کردن یک تجربه ی بی نظیر بود ... بعد از چند دقیقه آقای راهنما پشت بلند گو گفت: RED  و من Blue  رو به سمت پائین می کشیدم و بیشتر اوج می گرفتم. تا جائی ادامه دادم که احساس کردم یک نقطه ی کوچک روی زمین  دارد بال بال می زند. مرد بیچاره فکر می کرد من معنی این دوکلمه انگلیسی را نمی دانم و برعکس عمل میکنم. یکی از همراهانم بلندگو را گرفت و به فارسی فریاد زد قرمز ... قرمز رو باید بکشی،  Red یعنی قرمز. من اون بالا خنده ام گرفته بود .  روی زمین اوضاع داشت  خیلی خراب می شد و مجبور بودم بروم سراغ دستکش قرمز. وقتی آمدم پائین یک گروه به سمت من  می دویدند .  آقای راهنما دو طرف شانه هایم را محکم  با دستهایش گرفته بود تکان میداد  و وحشت زده فریاد می زد :

 This Is Very Dangerous  .  همراهانم با صورتهای وحشت زده فریاد می زدند: هنوز معنی Red  و Blue  رو نمی دونی ؟!! به آنها گفتم : شماها نمی دونید که یک وقتهائی یه لحظه هائی به اندازه یک عمر می ارزه.   پرواز ... درست مثل یک رویا! رویای پرواز و بی وزنی و رهائی.

زندگی بدون رویا، یک چیز سخت و خشن و خاکستری رنگِ.  گفته می شود فکر کردن به رویا،حتی گاهی میتواند آنها را به حقیقت برساند.   

رویاهایم را می چینم کنار هم و یکی یکی می آورم روی صفحه ی آسمان و با تماشایش، فراموش میکنم،  هر چیزی که لازم باشد فراموش شود ...

من از میان جنگلی که سایه اش 

نقش بند آب های دریاچه آبهای نقره ایست 

و از لابه لای درختان طوس و قوش 

که ستون های درخشان قصر رویاهای من است 

قاصدک های خیالم را 

به آسمان صورتی خیال هایم خواهم فرستاد 

تا همچون ستارگان بدرخشد و همه بگویند : آن چه بود؟

و  من در جوابشان بگویم 

آن شکوفه ی سرزمین خیالم بود ...

آن شرلی