...

کنار تو تنهاتر شده ام
از تو تا اوج تو ، زندگی من گسترده است.
از من تا من ، تو گسترده ای..
با تو برخوردم ، به راز پرستش پیوستم..
از تو به راه افتادم ، به جلوه ی رنج رسیدم..
و با این همه ای شفاف!
و با این همه ای شگرف!
مرا راهی از تو به در نیست..
زمین باران را صدا می زند ،
من تو را...
«سهراب سپهری»

---

در تاریکی لحظه ها گاهی یک روزنه کافیست تا  فردا سراسر نور شود  .

گاهی نیز  باید قلب خود را به وسعت آسمان گشود تا هوای تازه نوازشگر روح خسته گردد. گاهی باید ندید، نشنید،  گذشت  و به خدا سپرد ...

پ ن : انتخاب شعر سهراب برای این پست فقط به این دلیل بود که زیبا بود ...