یا لطیف

 

عاشق شد و عشق قطره قطره پشت دلش جمع شد و یک روز رسید که قلبش ترک برداشت  و عشق از شکاف دلش بیرون ریخت . 

سیلی از عشق راه  افتاد و جهان را عشق برد فردای آن روز خدا دوباره جهانی تازه خلق کرد   

مردم اما نمی دانند جهان چرا این همه  تازه است . زیرا نمی دانند که هر روز کسی عاشق است و هر روز سیلی از عشق جهان را می برد و هر روز خدا جهانی تازه خلق میکند. 

عرفان نظر آهاری   

---

 

گاه چون ماری در دل می خزد  

و زهر خود را آرام در آن می ریزد  

گاه یک روز تمام چون کبوتری  

بر هره ی پنجره ات کز می کند  

و خرده نان بر می  چیند  

گاه از درون گلی خواب آلود بیرون می جهد  

و چون شبنمی بر گلبرگ آن می درخشد  

و گاه  حیله گرانه تو را  

از هر آنچه شاد است و آرام دور می کند  

گاه در آرشه ی ویولونی می نشیند 

و در نغمه ی غمگین آن هق هق می کند  

و گاه زمانی که حتی نمی خواهی باورش کنی  

در لبخند یک نفر جا خوش میکند.  

---

وقتی دلت از زمین گرفت به آسمان نگاه کن. بی انتهاست و سخی ، زلال است و مهربان و از خشونت زمین به دور . عاشق آسمان باش و به وسعت  آسمان بزرگ شو. عاشق برگهای معصوم درختان شو که تشنه ی محبتت هستند و با سبزی خود پاسخگوی عشق تو خواهند بود. خدا همین جاست ... همین نزدیکی ها در قلب من در قلب تو و با هر تپش عاشقانه ای لبخند خواهد زد . و همانیست که صدایش می زنیم : «یالطیف» ...