طبیب عشق مسیحادم است ومشفق،لیک/چو درد در تو نبیند،که را دوابکند؟

 

یه دردهائی هست که نمی تونی به هر کسی بگی! حتی نمی تونی یه جائی بنویسیش چون احساس می کنی ممکنه کلمات هم شرمنده بشن.   یه دردهائی هستند مال مال خودته و اگه بخوای برای کسی بشینی از اونا بگی به خودت بی وفائی کردی.  در کنار دردهات یه رازهائی هم هست که باید نگهش داری محفوظ توی صندوقچه ی دلت مثل یک جواهر. وقتی که گفته شد ممکنه دیگه نه تو اون آدمی باشی که قبلا بودی نه اونی که شنیده اون کسی که بود باقی بمونه.   

وقتی رازت رو گفتی می شینن برات چرتکه می ندازن و حساب و کتابت می کنند در حالیکه فراموش می کنند آدمها همیشه و همیشه در لحظه معنا می شن و در حال!   

اونی که اون بالا می شینه و از اعتقاداتش و توانائی هاش برات می گه، بالاخره سرنوشت آنچنان در شرایطی قرارش می ده که خودش هم باورش نمی شه  یه روزی به چه چیزهای سطحی و ساده اعتقاد داشته.  

بشین پشت فرمان و برو وسط یک کوچه خلوت توی یکی از دورترین اتوبانهای شهرت و سرت رو بذار روی فرمان و از ته دل سیر گریه کن . برو پشت چارچوب دری ، پشت ستونی ... و اجازه بده به اشکهات آروم آروم سرریز بشن. بالشت رو محکم بچسبان به صورتت و هر چقدر دلت خواست اشک بریز بعدش هم اگه گمان می کنی کسی متوجه می شه فوری پشت و روش کن تا اون طرف خیسش به سمت رو نباشه و بعدش پاشو با تمام انرژی های ذخیره شده ات بخند و بگو الان توی این هوای زمستانی چقدر یک قهوه می چسبه، انگار نه انگار که اتفاقی افتاده... درد، درد دیگه! میشه بهش گفت برو! نباش ؟ چقدر می شه ندیدش گرفت و بهش وعده های فردا رو داد؟ بالاخره یه روزی هم فرداست دیگه!   درد مثل یک جوش کوچیکه که اگه بهش اهمیت ندی می شه یه دمل و وقتی که نباید سرباز کنه سرباز می کنه و باعث شرمساریت می شه.   

اما همیشه یک نفر رو داشته باش یک نفر که محرم رازت باشه . یک نفر که مطمئن باشی برات چرتکه نمی ندازه و قضاوتت نمی کنه . همون یک نفر حتی اگه نزدیک هم نباشه برات می شه یک تکیه گاه . یک نفر که از نگاهش به اعتماد می رسی. دنیا هنوز اونقدرها هم خالی نشده. همیشه برای هر کسی یک نفر هست یک فرشته از سوی خدا.  کسی که اگه حرفات رو نصفه نیمه هم زدی تا ته تهش بره و با یک کلمه آرومت کنه  ..........  «می فهمم» .  

یک نفر که مطمئن خواهی بود  اگه دور هم هست ولی همیشه هست.  

دور باش اما نزدیک من از نزدیکهای دور می ترسم ...   

... 

و من همیشه توی دلم می گم خوش به حال آدمهای بی درد! آدمهائی که دردشون درد نان است و آب ...