لحظه های نقره ای

 

می دونی !  زندگی همینی که هست نیست!‌ یعنی زندگی همینی که می بینی نیست!  زندگی خیلی چیزهای دیگه هم هست که با چشم و گوش زمینی قابل ادراک نیست.  یه زمانی کتابی خوندم از نویسنده ای که چند ساعتی مرده بود و به گفته ی خودش اون هیئت ملکوتی که در اون چند ساعت ملاقات کرده بود بهش گفته بودند که موقع مرگت نیست الان و باید برگردی به زندگی و کارهائی که هنوز انجام ندادی رو انجام بدی ... هنوز کارهای مانده زیاد داری و در یک جائی در این کتاب خواندم که نوشته بود تمام زندگی من رو به صورت یک فیلم تا آخرین لحظه ای که نفس می کشیدم بهم نشون دادند . تمام اعمال و رفتارها و افکارم رو لحظه به لحظه دیدم و در جای دیگه ای نوشته بود که مردمی رو می دیدم که از بالای سرشون نورهای کوچک و بزرگ به سمت آسمان کشیده می شد و از هیئت ملکوتی که سوال کردم گفتند اینها آدمهائی هستند که مشغول دعا کردن اند و با هر دعا نوری به سمت ملکوت از طرف اونا ارسال می شه هر چه دعا عمیق تر و ناب تر باشه این نور پررنگ تر و با وسعت بیشتر به بالا فرستاده می شه.   

هر کسی برای رسیدن به آرامش و همینطور برای رسیدن به نهایت انسانیت دوست داره اعتقاداتی داشته باشه . هر کسی آزاده که برای رسیدن به انسانیت هر جور که دلش می خواد فکر کنه و به هرشکلی که دوست داره به خدا ایمان داشته باشه. یه اس ام اسی چند روز پیش از دوستی گرفتم که خیلی جالب بود برام . متنش این بود :  

فقط یه ایرانی می تونه طوری از بهشت و جهنم و حیات پس از مرگ حرف بزنه که انگار لیدر توره و هفته ای دوبار میره اونور!  

شاید کسی به طور قطع و یقین نتونه در مورد زندگی پس از مرگ اظهار نظر کنه . عده ای هم معتقد هستند این داستانهائی که مردم سر هم می کنند و اظهار می کنند ساعاتی رو در مرگ به سر بردند و صحنه هائی از دنیای پس از مرگ را دیدند فقط زائیده ی خیالات آنهاست. 

اما من ایمان دارم که زندگی با مرگ جسمانی تمام نمی شه . ایمان دارم زندگی پس از مرگ واقعیت  محض پیدا می کنه.   زندگی اصلا تمامش همین عشق هاست که شاید مثل همین دعاها که اون نویسنده گفته بود به شکل نور به آسمان و به ملکوت خواهد رفت و در آنجا نگهداشته خواهد شد.   

...

وقتی که قلبم از عشق لبریز می شود ... می دانم که عشق بیهوده نیست .  مهم نیست که کسی را که دوست داشته باشم و یا نگرانش باشم بداند ... مهم است که بداند ... بهتراست  که بداند ! ولی اگر هم ندانست انرژی های من بیهوده نخواهد بود .  

سعی کن عاشق باشی. تو از یک عشق بزرگ به دوست داشتنهای متعدد دیگر خواهی رسید. قلبت خواهد آموخت نحوه ی دوست داشتن را  و عشق در خون تو تا ابد جاری خواهد ماند.

تو عاشق باش ... تو دوست داشته باش ومطمئن باش که وقتی قلبت لبریز از دوست داشتن ها باشد نورهای دوست داشتنت همانند انواری زرین و سیمین به سوی ملکوت جاری خواهد گردید .    

---

بعد نوشت ۱ :‌  

تو قدیس پاک و معصوم
فرشته منی
تندیس من  
از داوود میکلانژ هم قشنگتری
های بانو ...بانو...بانو

«مرسی دوست عزیزم برای این کامنت زیبا ... دلم نیومد از کنارش ساده بگذرم و فکر کردم با ثبتش در کنار یکی از پستهائی که نوشتم و خودم اون پستم رو دوستش دارم شاید مراتب قدرشناسی ام رو یه جورائی اعلام کرده باشم . من رو ببخش که بی اجازه عمومیش کردم ... خیلی قشنگ بود و  برایم بسیار ارزشمند .     ارزش ثبت شدن داشت » 

بعد نوشت ۲ :  

چند روزی نیستم ... می رم سفر .   شاید اگر به نت دسترسی داشتم و فرصتی بود بتوانم کمی رفع دلتنگی کنم .  

تو خوابیده ای

آرام
و من پشت پلک تو
آنقدر می بارم
تا پنجره را باز کنی
دستهات را زیر باران بگیری
و بخندی 

 عباس معروفی 

دلیل خاصی نداشت نوشتن این شعر ! فقط زیباست ... تو بخند!

لحظه هایتان همواره نقره ای باد .