حرفی به من بزن... من در پناه پنجره ام ، با آفتاب رابطه دارم!

یکی از آیتم هائی که برایم مهم بود در انتخاب و خرید آپارتمان این بود که حد اقل یکی از پنجره هایش طوری باشد که  وسعت آسمان را در حد یک پنجره ببینم .  پنجره ای باشد که روزها وقتی نگاه می کنم آبی آسمان باشد و تکه ابرهای پراکنده و شبها نیز در این هوای آلوده ی شهر حداقل یکی دو ستاره چشمک زن در دیدرسم باشد و چراغهای روشن داخل آپارتمانها تا حس جاری بودن زندگی در من همیشه بیدار باشد .  

تمام پنجره های آپارتمانم رو به آسمان آبیست و شبهایش پر شده از چراغهای روشن آپارتمانها که نشان از زندگی جاری آدمهائی ست که نمی شناسمشان و داشتن این پنجره ها خودش نعمتی ست ...   

و من یاد شعر فروغ می افتم ... یک پنجره که دستهای کوچک تنهائی را از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم سرشار می کند و می شود از انجا خورشید را به غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد ... یک پنجره برای من کافیست !

 و کلاغها ... که مخصوصا روزهای تعطیل با هم ماجراهائی داریم !  من حرف می زنم و همیشه یکی از آنها هست که با صبوری گوش می کند و حتی وقتی که می روم به دنبال کارم بعد از دقایقی برمیگردم و می بینم هنوز نشسته سرجایش و به پنجره ام نگاه می کند... من عاشق کلاغها هستم برخلاف خیلی از آدمهای دیگر که دوستشان ندارند.  حداقل وفاداریشان را به من یکی ثابت کرده اند.   

دیروز دو پرستو روی بلندترین شاخه ی کاجی که در مقابلم هست نشسته بودند ... دلم می خواست بدانم دنیایشان چه شکلیست !  چطور همدیگر را دوست دارند و چطور از هم متنفر می شوند ؟!! اصلا آیا پرنده ها هم از هم متنفر می شوند؟  

خیلی چیزهاست که نمی دانم ...من در مورد رازهای عاشقی گلهای گلدانم هیچ چیز نمی دانم ! وقتی برگهایش سرشار می شود از زندگی می دانم که چقدر حالش خوب است ... یه چیزهائی خوشحالش کرده و انگیزه ی سبزتر بودن را در او به اوج رسانده  اما بیش از این چیزی نمی دانم!  

اینها هذیان نیست ... این احساس این «آن» و این «لحظه» ام از چیزی به اسم «زندگی» ست. زندگی فقط آدمهای اطراف ما نیستند ... آنهائی که دائما دانسته و ندانسته ما را می رنجانند و یا آنهائی که ما را فقط برای خودشان دوست دارند و یا هر آدم دیگر از جنس دیگر ... زندگی گاهی توی آسمانهاست ! گاهی وقتها هم در ارتباط با یک پرنده است و یک وقتهائی هم در معاشقه با گیاهان سبز و زنده ... زندگی گاهی وقتها یک جائیست که ما توجهی به آن نداریم ...زندگی درست همان جائیست که می شود خدا را با تمام وجود احساس کرد در جائی که حتی فکرش را هم نمی کرده ایم ... و من حضور خدا را وقتی دارم با یک کلاغ در سکوت حرف می زنم با تمام وجودم احساس می کنم . 

یک پنجره برای من کافیست  

یک پنجره به لحظه ی آگاهی و نگاه و سکوت  

اکنون نهال گردو  

آنقدر قد کشیده  

که دیوار را برای برگهای جوانش  معنی کند  

از آینه بپرس  

نام نجات دهنده ات را  

آیا زمینی که زیر پای تو می لرزد  

تنها تر از تو نیست ؟ 

... 

ای دوست ، ای برادر ، ای همخون  

وقتی به ماه رسیدی  

تاریخ قتل عام گلها را بنویس  

...  

من شبدر چهار پری را می بویم  

که روی گور مفاهیم کهنه روئیده است  

...  

حرفی به من بزن  

من در پناه پنجره ام  

با آفتاب رابطه دارم !