دوست کوچولو

 

وقتی می گوید دوستت دارم می دانم که دوستم دارد بی هیچ تعارفی!  وقتی می گوید تو خیلی خوشگلی مطمئنا"  این مهربانیم است که بر دلش نشسته است .  

وقتی می نشیند کنارم و دستانش را در دستانم می گذارد از این همه عشق معصومانه نمی دانم باید چه کار کنم دستانش را آرام به طرف لبانم می برم و بر آن بوسه می زنم . 

آنقدر معصومیت در وجودش نهفته است که فکر می کنم طفلک  ... اگر امروز دردش نداشتن یک  دوچرخه یا عروسک است بعدها باید دردهای خیلی بزرگ را تحمل کند .  عمویش صدایش می زند که بیا می خواهیم برویم مهمانی ، با استیصال به من نگاه می کند دلش می خواهد بماند به او می گویم برو مهمانی من منتظر می مانم تا برگردی . می رود و همانطور که دور می شود  احساس می کنم چقدر دلم نمی خواهد که برود ...

وقتی اولین بار دیدمش آمد جلو و بی هیچ سلامی گفت خاله بابام توی باغ بود از پنجره موهاتو دید آخه روسری نداشتی !  خنده ام گرفته بود گفتم : خوب تو هم که روسری نداری کوچولو. گفت آخه من هنوز کوچولوام اما تو بزرگی ... 

و دوستی ما از همین جا شروع شد ...

دختر کوچولوی گیلکی که با لهجه ی شرینش یک عالم خودش را در دلم جا کرد.

وقتی با بچه ها دوست می شوم از دنیای آدم بزرگها بیرون می آیم. می دانم از احساسم تا لبخندم تا عمق قلبش نفوذ خواهد کرد. مطمئن خواهم بود به قضاوتم نخواهد نشست . دنبال عیبهایم نخواهد گشت. آرزوهایش را می بینم ، می شنونم و به سادگیشان غبطه می خورم به کوچکیشان و به ممکن بودنشان. و خوشحال می شوم که کسی را در آن دقایق در کنارم دارم که هنوز مبتلا به روزمرگی نگردیده و خوشحالم  که ساعتها فارغ از تمام مسئولیتها و خستگی و داشتن ها و نداشتنها در دنیای زیبایش سهیم باشم.  و خوشحالم در کنار دویدنهای گاه بی حاصل دقایقی با سادگی کنارش بشینم روی تاب و دو قدم به آسمان نزدیک تر شوم. 

در قناری ها نگه کن در قفس تا نیک دریابی 

کز چه در آن تنگناهاشان باز شادی های شیرین است ...