مهم نیست چه روزی از هفته است . مهم دلهایمان است!

این روزها که می گذرد ، هر روز
احساس می کنم که کسی در باد
فریاد می زند
احساس می کنم که مرا
از عمق جاده های مه آلود
یک آشنای دور صدا می زند
آهنگ آشنای صدای او
مثل عبور نور
مثل عبور نوروز
مثل صدای آمدن روز است
آن روز ناگزیر که می آید
روزی که عابران خمیده
یک لحظه وقت داشته باشند
تا سربلند باشند
و آفتاب را
در آسمان ببینند
روزی که این قطار قدیمی
در بستر موازی تکرار
یک لحظه بی بهانه توقف کند
تا چشم های خسته ی خواب آلود
از پشت پنجره
تصویر ابرها را در قاب
و طرح واژگونه ی جنگل را
در آب بنگرند
آن روز
پرواز دستهای صمیمی
در جستجوی دوست
آغاز می شود
روزی که روز تازه ی پرواز
روزی که نامه ها همه باز است
روزی که جای نامه و مهر و تمبر
بال کبوتری را
امضا کنیم
و مثل نامه ای بفرستیم
صندوقهای پستی
آن روز آشیان کبوترهاست
روزی که دست خواهش ، کوتاه
روزی که التماس گناه است
و فطرت خدا
در زیر پای رهگذران پیاده رو
بر روی روزنامه نخوابد
و خواب نان تازه نبیند
روزی که روی درها
با خط ساده ای بنویسند :
" تنها ورود گردن کج ، ممنوع !
و زانوان خسته ی مغرور
جز پیش پای عشق
با خاک آشنا نشود 

قیصر امین پور 

خوشحالم ... چون امروز پنج شنبه است و خوشحال تر برای داشتن دوستان خوبی که در دنیای مجازی دارم. ممنونم که گه گاه یادم می کنید.   

نمی گویم تمام لحظاتم به یادتان هستم اما تمام لحظاتم سرشار از دوست داشتن شماهاست .  

همیشه نسبت به «عادت» آلرژی داشته ام. و اعتقادم بر این است که عادت آفت هر رابطه ایست. اما این بار باید اعتراف کنم که خوشحالم به بودن شما عادت کرده ام. چه عادت قشنگیست!

مسافر عزیز!‌ تصمیم نداشتم امروز مطلب جدیدی بنویسم اصلا در حال و هوایش نبودم. اما دیدم خیلی ناسپاسیست در مقابل دنیای محبت شما و اعظم عزیزم و آفتاب عزیزم و ... بقیه که همیشه با کامنتهای خصوصی و ای میل به یادم می آورید در چنین روزی باید خوشحال بود... (اگر تک تک نام نمی برم ببخشید مرا، محبت تمام دوستانم در خاطرم هست) دلیلی هم نمی خواهد برای خوشحالی! روزها را ما می سازیم .   امروز کتاب ها و دفاتر می رود یک گوشه ای ... ما می مانیم و یک پنج شنبه از بهار! می خواهم ببینم درختان به من چه می خواهند بگویند که بعد از این همه خشکی غرق شکوفه شده اند و این پرندگان حرف حسابشان چیست که اینقدر سر و صدا به راه انداخته اند. 

زندگی هر چقدر هم سخت باشد، هر چقدر هم تلخی هایش تا ریشه ی آدمی را بسوزاند،  می شود لذت برد ... از طعم شیرین و آبدار گلابی ، لذت آبتنی و پرواز در عشقها و دوست داشتنها (فیلم City Of Angels را توصیه می کنم ببینید).

هر روزتان شیرین باشد و سرشار از عشق ...     

از ما که در تمام شب عمر  

در جستجوی نور سحر پرسه می زدیم 

از ما به مهربانی یاد کنید 

حمید مصدق