فتح باغ
به چمنزار بیا به چمنزار بزرگ و صدایم کن از پشت نفسهای گل ابریشم ...فتح باغ
به چمنزار بیا به چمنزار بزرگ و صدایم کن از پشت نفسهای گل ابریشم ...درباره من
روزانهها
همهپیوندها
- لحظه های ناب
- پائیز طلائی
- اشک شیرین
- رها
- باران عشق
- پرنیان دل آرام
- مهر آفتاب
- خیال روی تو
- درخت زندگی
- سارای
- بهشته
- کافه پاپیون
- کافه موکا در پاریس
- بجنوردان
- بهار آرزو
- نانی
- صدای فاصله ها
- آقای حسین زاده
- هر ترانه یک احساس
- کوچه معشوقه
- بی نهایت آسمانی
- مشنگ خان
- اعترافات
- کافه نوستال های دردناک
- معجزه خاموش
- لیلیتا
- مومو
- میلنا
- پارادیزو
- خانه من
- دختری که با صدای بلند فکر می کند
- رگبار آرامش
- اقدس خانوم
- دستهائی پر از خاطره
- بی نهایت
- آگاهی خورشیدواره ای بر ذهن انسان
- گاهی پاریس گاهی تهران
- مشق شب
- چاخان
- پادکست ...
- گنجشکماهی
- قلمه
- ققنوس خیس
- داریه
- رویای سپیده دم
- تلخند
- تراوشات ذهنی خودم
- کوچ با تو در بامداد
- روی ماه خداوند را ببوس
- خرابات
- مروارید سیاه
- نوامبر
- حبیب صلحی زاده
- من یک زن
- یک فرصت برای باران
- ندایی ها
- علی شیروی
- میله بدون پرچم
- صدای پای آب
- توکای مقدس
- از تهی سرشار
- روزگار نو
- ته مانده
- لخته روح
- هزیانه
- یک پنجره
جدیدترین یادداشتها
همه- سلامی از یک جمعه ی دودآلود و خسته ی شهر
- تیر ماه ماه من هست و ماه تولدم .
- سلامی دوباره
- مثل یک صبحانه ی خوب دل چسب و شیرین ...
- سلامی چو بوی خوش آشنایی
- و ما به عاطفه ی سطح خاک دست کشیدیم ...
- من از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم ... سهراب سپهری
- گوش کن با لب خاموش سخن می گویم / پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
- آمدم تا با هم جهانمان را وسعتی به رنگ آسمان و جنس خدایی بخشیم ... من و تو و لحظه ها ...
- تو خوب ترین اتفاق ممکنی ، وقتی که اول صبح در دلم می افتی !
- پراکنده نویسی ....
- عطر نرگس، رقص باد،نغمه شوق پرستوهای شاد، خلوت گرم کبوترهای مست ... خوش به حال روزگار
- پرواز را به خاطر بسپار ، پرنده مردنیست .
- ...
- او که شمشیرش به ابر می رسد ، در زندگی هرگز هیچ گُل سرخی نبوییده است (سید علی صالحی)
- لحظات را جاودانه کنیم ...
- کسی هست که مثل هیچ کس نیست ...
- یک روز فرا خواهد رسید که ...
- زندگی را دوست بداریم و بی ترس و انتظار اندکی عاشقی کنیم
- زمان
- ...
- تو را دوست دارم چون لحظه ی شوق و شبهه و انتظار و نگرانی ...
- زندگی فهم نفهمیدن هاست...
- مبارکتان باشد روز زن
- باز آمد بهار و گلٍ سرخ بشکفت ...
- عاشقی هایتان بر شما مبارک و پایدار ...
- آهی ز دل کشیدم و تا کوی دوست رفت ... دیدار ما نتیجه ی این اتصال بود
- اندر حکایت عشق گربه
- او مرا برد به باغ گل سرخ ...
- تو را برای لبخند تلخ لحظه ها ... پرواز شیرین خاطره ها دوست دارم ...
- زندگی شاید خاطره ی یک نگاه باشد ...
- You Are Pain ... You Are peace
- حافظ
- آدمها ...
- ...
- دوست داشتن ...
- بهشت
- ...
- عشق آن چیزی نیست که در نقطه ای متوقف شود و پایان یابد! باید ادامه یابد تا بی نهایت ... تا ابد.
- به چمنزار بیا به چمنزار بزرگ و صدایم کن از پشت نفسهای گل ابریشم ...
- چون به درخت رسیدی به تماشا بمان که تماشا تو را به آسمان خواهد برد...
- روز زن ... روز مادر
- ...
- هوس باد بهارم به سوی صحرا برد/ باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد «حافظ»
- یا مقلب القلوب ...
- دیار من آن سوی بیابان هاست ...
- ...
- از دوست داشتن ...
- آب در یک قدمی ست ... روشنی را بچشیم ...
- خوشی های زندگی
نویسندگان
- پرنیان 336
بایگانی
- آذر 1402 1
- تیر 1400 1
- خرداد 1400 1
- تیر 1396 1
- اردیبهشت 1396 1
- بهمن 1395 1
- مهر 1395 2
- تیر 1395 1
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 1
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 1
- دی 1394 2
- آبان 1394 2
- مهر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 1
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 2
- بهمن 1393 2
- دی 1393 2
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 3
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 1
- خرداد 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 2
- بهمن 1392 4
- دی 1392 3
- آذر 1392 6
- آبان 1392 4
- مهر 1392 4
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 7
- خرداد 1392 7
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 5
- اسفند 1391 7
- بهمن 1391 5
- دی 1391 4
- آذر 1391 6
- آبان 1391 6
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 4
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 6
- خرداد 1391 6
- اردیبهشت 1391 6
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 7
- بهمن 1390 6
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 5
- مهر 1390 5
- شهریور 1390 7
- مرداد 1390 7
- تیر 1390 9
- خرداد 1390 10
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 6
- اسفند 1389 9
- بهمن 1389 9
- دی 1389 13
- آذر 1389 14
- آبان 1389 15
- مهر 1389 14
- شهریور 1389 12
- مرداد 1389 9
آمار : 585644 بازدید
Powered by Blogsky
باران که می بارد ... چقدر دلها هوائی می شود!
چترت را کنار ایستگاهی در مه فراموش کن
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی ، باران باش!
همین برای هفت پشت روییدن گل کافی ست،
چه سرخ،چه سبز و چه غنچه
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی ، باران باش!
همین برای هفت پشت روییدن گل کافی ست،
چه سرخ،چه سبز و چه غنچه
دیشب زدم به کوی و خیابان. آسمان می بارید و هر بار که بیشتر هوائی می شدم رو می کردم به سویش و می گفتم: مرسی آسمان ...
مرسی برای سخاوت و مهربانیت. دیگر نگران چکمه های چرمی که تازه خریده بودم هم نبودم و بی پروا قدم می گذاشتم بر حوضچه های گل آلود داخل پیاده رو ها . خود را رها کردم در زمین و آسمان و آسمان بارید و بارید .... خوب که هوایم بارانی شد آمدم نشستم در ماشین و آرام آرام گریستم ... نمی دانم برای چه؟! شاید خواستم با آسمان همدردی کنم! شاید هم برای دلتنگی هایم ... شاید!
...
یکی می پرسد اندوه تو از چیست؟ سبب ساز سکوت مبهمت کیست؟
برایش صادقانه می نویسم برای آنکه باید باشد و نیست
پرنیان
چهارشنبه 13 بهمن 1389 ساعت 08:05
سلام پرنیان عزیز
نمی دونم من این روزها بهانه گیر شدم یا این متنهای تو برای دل من نوشته میشه
نمی دنم چرا هر بار که میام تو وبلاگت بغض دارم حس می کنم اینجا یه جاییه که قبلا با یکی رفتم و یک عالمه خاطره دوباره برام زنده میشه
دیدی گاهی بعضی از خاطرات شیرین که میاد تو ذهنت باز دلت میگیره و گریه می کنی؟
لعنت به این روزگار که هر روزی به بازی برات داره
نوشته هات قشنگ بود پرنیان جان
دل ما را چلاند
سلام حریر جان
کسانی که پناه می اورند به نوشتن بهانه گیر نیستند . آسمان دلهایشان بارانیست!
اگر غمگینت کردم شرمنده! هیچوقت دوست ندارم باعث غمگین شدن کسی باشم ... ولی اگر دوست داری اینجا و این نوشته ها را ، خوب این حرف دیگریست. ممنونم ازت و برایت شادی های غیر منتظره و بی پایان آرزو می کنم.
" آن که را رخ زرد تر ، پردرد تر"
شاید درد انبوهی از کسانی که دلتنگند؛نبودن همانی ست که باید می بود و نیست.آنی که بیایدو دمی در کنارش بنشینی و سر بر دامانش بگذاری و گریه ساز کنی .
دیشب ؛ آسمان کوی ما هم گریست. با فریادی بلند از پهنای آسمانی تیره. گویی آسمان هم دلش گرفته بود و زار زار می گریست.
سلام احسان عزیز
بعضی وقتها ... بیشتر وقتها جای بعضی ها خیلی خالی میشه در کنار ما. من زیر باران احساساتم غلیان می کنه ... مخصوصا اگر تنها باشم!
و عاشق بارانم . یک جای خلوت و دنج می خواد که بدون نگاه کنجکاو و متعجب رهگذران آدم خودش را رها کند در باران و فراموش کند زمین و زمان را.
وای، باران
باران
شیشهء پنجره را باران شست.
از دل من اما،
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ،
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.
می پرد مرغ نگاهم تا دور،
وای، باران
باران
پر مرغان نگاهم را شست.
این شعر هم تقدیم به شما که حمید را خیلی دوست دارید.
سلم بانوِ، ممنون از شما و سپاس به خاطر شعر زیبای او. ادیشیدن به دلنوشته های حمید، از سال 62 که با آشنا شدم ، بخشی از زندگی من شده است. تا آن جا که در آن سال، به خاطر نایاب بودن کتابش ، دو منظومه را دفتری یادداشت کردم. دست نوشته ای از آن زنده یاد که تا امروز بسیاری آن را خوانده اند.با احترام به آن عزیز سفر کرده
" چه شبی بود و چه روزی افسوس!
با شبان رازی بود.
روزها شوری داست.......
سلام احسان عزیز
من عاشق شعر آبی خاکستری سیاهش هستم. هزاران بار هم که بخوانم باز هم برایم تازگی دارد.
و این هم شعر مبهوت ش. که مطمئنا" نمی گفتم هم می دانستید. گذاشتمش چون میدانم دوستش دارید.
در این جهان چون برهوت مبهوت
آه ای پدر مگر
گندم چه قدر شیرین بود ؟
و سیب سرخ وسوسه حوا را
در دامن فریب چرا افکند ؟
نفرین به دیو وسوسه
نفرین به هوشیاری
آری عقاب شیطان را
من در بهشت دیدم
و نیز رنج آدم و حوا را
دراین زمین زندان
و رنج جاودانه انسان
دیدم مرا
این غرق در ملال
دیو محیط من این دوی اضطراب
می کاهد از درون چو چناران دیرسال
ناگه
مشام جان را
از باغ عشق رایح ای مست می کند
گفتی که باغ عشق بهشت است
در باغ عشق او
از پله های مرمر
با قامتی بلندتر از افرا
می آمد
و عطر روحپرور اندامش
ذرات نور را
در شور و شوق و وسوسه می آورد
دیدم که دستهای سپیدش
انبوه گیسوان سیاهش را
آشفته می کند
دیدم که انعطاف نگاهش
پرواز پاک چلچله ها بود
ناگاه دیدگان چو گشودم
چه وحشتی
دیدم فریب بود فروپوش دهشتی
دیدم که با تمام ظرافت او
ازهم گسیخت
ریخت فروریخت
هیچ شد
چه خوابهای نغز طلایی را
پنداشتم
نقش حقیقتی ست
چه جامه های فاخر
بر قامت بلند تمنا
در هاله های رویا
بردوخته
چه شعله های سرکش
در باغهای پندار افروخته
چه صادقانه و معصوم
در شعله های سرکش آن عشق
سوخته بودم
روحش شاد .
سلام...خیلی قشنگ بود...
والله من هر وبلاگی میرم به بچه ما میگم نوشته هاتون دلگیره میگن دل خودت گیره!
البته دل خودم گیره ولی نوشته هاتون هی بهش پرو بال میده...
از خواندنش لذت بردم...
قلمت مانا باد...
سلام سحر جان
متاسفم که دلت اینجا گیر می کنه و دلگیرتر می شی!
اما خوشحالم که حداقل از خواندنش لذت می بری.
مرسی عزیزم
خوب که هوایم بارانی شد
جمله ی نهانی در دل پاراگراف ها فریادی بود زیبا که اگر هم در پایان نمی گفتی حاصلش جز بارانی بر گونه های ترک فاصله ها گرفت نبود
بی چتر باید رفت
وقتی که رهروی در مه داری
سلام بر تو و هزاران درود بر سحر کلام
سلام کوروش عزیز
ممنون از لطف شما
گریه ی بی هنگام در شبی بارانی نشانه ی دلتنگی مبهمی
است که در لحظه ای غافلگیرت کرد .
شاید دلیل آن گریستن پدر بود و شاید .....
همین چیزها و همین دلتنگیهاست که باران را خاطره انگیز میکند!!
سلام فرخ عزیز
باران و دریا دو چیزی هستند که مرا منقلب می کنند ... یا خیلی آرامم می کنند و یا ویرانم می کنند!
باران باشد تو باشی یک خیابان بی انتها باشد به دنیا می گویم...خداحافظ!
سلام عزیز دلم این روزا اینجا هم هوا بارونیه ودل من هم.
این پست پرنیان مهربون ودوست داشتنی هم مثل همیشه عالیه. چقدر من با پستات احساس نزدیکی می کنم این روزا اینجا تقریبا تنها جاییه که با هر حس وحال روحی که باشم دوست دارم بیام وگاهی ساعتها موزیک وبت ونوشته هات من رو درگیر می کنه.
سلام اعظم جان
مرسی عزیزم خیلی خیلی ازت ممنونم .
تو خیلی نسبت به من محبت داری
سلام . دلی مملو از عشق برایت آرزو دارم.
سلام جناب آقای حسین زاده
خیلی خیلی ممنونم.
درود.
مطالبتان را خواندم.
زیبا می نویسید و شاعرانه.
همین!
سلام
همین؟ این که یه عالمه است! یه عالمه لطف.
ممنونم
برای آنکه باید باشد و نیست
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
عجیبه ؟
سلام پرنیان مهربون....
حس یکی شدن با بارون برای من بهترین حس دنیاست..
بارونو دوست دارم هنوز...
چون تو را یادم میاره....
امیدوارم همیشه به زلالی وطراوت بارون باشی عزیزم
سلام فریناز عزیز
پس تو هم دختر بارانی هستی!
قربونت عزیزم
سلام
حال شما؟خوبید؟
اینجا هم چند روزه که حسابی بارونیه. البته چون مث شما پایتخت نشین نیستیم حسابی گل و شلی شده خیابون ها و ماشین ها
اتفاقا من می خواستم بپرسم "اندوه تو از چیست؟..." که خودت زحمت سئوال وجواب رو کشیدی
سلام
ممنونم از احوالپرسیت.
خوب اینجا در عوض ما یک معجونی آمیخته از گل و شل و دوده داریم!
ولی باز هم خوبه وقتی که می باره حداقل هوائی که مردم تنفس می کنند کمی تمیز تر می شه.
مرسی آذرخش عزیز
پرنیان عزیزم چند روزه نیستی نگرانتم.
کاش خوب باشی. دلم برات تنگ شده.
سلام
یه جورائی گرفتار بودم . ممنونم از اینکه به یادم هستی.
من هم دلم برات تنگ شده. حیف که وبلاگ نداری.
مواظب خودت باش عزیزم.
سلام ودرود فراوان بر پرنیان عزیز. شما می خواهید هر طور شده از دست این کفشها خلاص شوید.من میدانم.
شما بادیدن باران هوایی می شوید ما با دیدن تصاویر هوایی شما هوایی می شویم.دست مریزاد
سلام جناب قندک عزیز
نه ... باور کنید نه! این کفشهای جدیدم رو دوستش دارم. خوشگلن
عکسها هم قابل شما رو نداره اصلا.
ممنونم
سلام به کوروش عزیز
.
.
.
باید باشد و ...
می خواهم باشد
پس هست
!
این هم حرفیست! اما فرینوش جان این بایدها را متاسفانه ما تعیین نمی کنیم .
سلام پرنیان عزیز
خوبی؟
ما هم اینگونه ایم:
آنچه می خواهم نمی بینم
آنچه می بینم نمی خواهم...!
سلام منو به بوی شرجی هم برسون./
سلام
غیبتتان طولانی شده بود و همگی نگرانتان!
انگار که دنیا چرخیده و چرخیده و ناگهان یک جائی ایستاده است که ندیدنیها را باید دائما دید و نخواستنی ها را مکررا" باید خواست!
....
قابل توجه بوی خوش شرجی!
پرنیان عزیز باز سلام
۳۲سال پیش چترهایم راکه پدرم با هزار گرفتاری برایم خریده بود را درراه مدرسه جا گذاشتم وسرزنش ها شنیدم همیشه از چتر بیزار بودم ودوست داشتم زیر باران خیس شوم ودوباره خشک حالا۳۲ سالی می شود که من بی چتر مانده ام وپدرم هنوز دلنگران بی چتریم.........
باران که می بارد
صبح ترو تازه به بار می نشیند
چتر های کهنه ی باران نخورده را
روی درخت گلابی اویزان می کنم
وقلبم را برمی دارم
و می روم کمی انسو تر
ومنتظر می نگرم به دوردست
رهگذری اشنا می گوید:
انسوی کوچه ها مه الود کسی می اید
ومن انتظار می کشم
تا بیاید
مسافر کوچه های بارانیم
ومن سر به شانه های خیسش تاب خواهم داد
وبه او خواهم گفت :
تمام دلتنگی های زمانه را
به او که باران را می فهمد
ومی داند سرزمین بارانیان کجاست
به او که چتری خواهد بود
برای عمری بی چتریم.
..................................
پرنیان عزیز باران که می بارد پناه من باغ است وجاده می پرم توی ماشین ویا زیر یک الاچیق /فنجانی چای /وبعدم زول می زنم تونفس بارون /نگاه می کنم به رفتار ادمها/دیدن بچه ها که تو بارون جست وخیز می کنن ومادراشون مرتب غور غور مکنن که بچه مریض میشی/نگاه می کنم به اونهای که دیر زمانی منتظر مانده اند وبه ساعتشان نگاه می کنند.
به انهای که از باران به تنگ امده اند وسراسیمه به این طرف انطرف می دوند. به انهای که مسیر زندگی شان جدا شده به انهای که تازه زیر یک چتر رفته اندوانقدر سردر سرفرو برده اند که اصلا باران را ندیده اند.
همسایه ی ماه به راستی اگر باران نبود بهانه هایمان برای این همه حرف چه بود.
لذت بردم از انچه امروز دیدم وخواندم.......محسن........
سلام
داستان بی چتریتان چقدر ساده و قشنگ بود و برای من هم تداعی یک خاطره شد.
گم شدن یک چتر یک روزی ...
اما یک خاطره ی چتری دیگر دارم . رفته بودم سفر و در اطراف یک معبد چترهای بزرگ و رنگارنگ خیلی زیبا توسط خانمی دستفروش فروخته می شد. خیلی از رنگهای شاد چتر خوشم آمد و خریدمش همسفرم گفت: چتر می خری؟؟؟ بد بار است و بردنش دردسر! اما من که دوستش داشتم گفتم یه جوری می آورمش . آنقدر دسته اش بلند بود که توی چمدان جا نشد مجبور شدم ببندمش روی چمدان و با چسب نگه ش دارم . توی فرودگاه وقتی بارم را تحویل دادم به آن خانمی که بار را تحویل گرفت گفتم لطفا چتر من نشکند خیلی دوستش دارم! با لبخندی گفت : نه نگران نباش.
همانطور که چمدان روی ریل می رفت سر پیچ دسته ی چتر گیر کرد به دیوار و همانجا جلوی چشمان من شکست . الان من یه چتر رنگارنگ بزرگ خوشگل دارم بدون دسته!!!
من حتی درخت گلابی ندارم که چتر خوشگلم را آویزانش کنم
و قلبم ...
تکه ای از قلبم آنقدر زوم کرده است به نقطه ای که نمی توانم تمامش را بردارم ببرم کمی آنسوتر انگار تمامش بسته است به همان تکه!
....
تماشای مردم را دوست دارم. دقیق می شوم به رفتارهایشان و عملها و عکس العملهایشان. هر آدمی یک دنیاست ... و باید دید.
مخصوصا که بارانی هم باشد ، آنوقت هم فال است و هم تماشا.
خیلی حرف زدم ... می دانم!
از جوابتان لذت بردم وگرفتم انچه میخواستید بگویید.
مرسی
دلم برای کسی تنگ است
که آفتاب صداقت را
به میهمانی گلهای باغ می آورد
و گیسوان بلندش را به بادها می داد
و دستهای سپیدش را به آب می بخشید
دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را
به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
وشعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند
دلم برای کسی تنگ است
که همچو کودک معصومی
دلش برای دلم می سوخت
و مهربانی را نثار من می کرد
دلم برای کسی تنگ است
که تا شمال ترین شمال
و در جنوب ترین جنوب
همیشه در همه جا آه با که بتوان گفت
که بود با من و
پیوسته نیز بی من بود
و کار من ز فراقش فغان و شیون بود
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
کسی .... دگر کافی ست
آه ... این شعر ... خیلی دوستش دارم!
در یکی از پستهایم هم یک بار نوشتمش.
مرسی آفتاب جون .
سلام پرنیان من
خوبی نازنین ؟
ببخش منو علت دیر اومدنم را برات بعدا توضیح خواهم داد ...دلت نگیره عزیزم که منم دلم میگیره ...
همیشه به یادتم اینو باور کن
ســـــــــــــــــــــــــــلام
و کمی نگرانتر 
کجائی تو ؟ زود باش بگو کجا بودی نبودی؟؟!!!!
نه مهربانتر
و کمی دلتنگ تر
همه اینها من بودم
باور می کنم که به یادم بودی . مهربانی هایت غریب نیستند برایم.
من هم به یادت بودم.
هزار سال در ین آرزو توانم بود...........
چه نقش می زند این پیر پرنیان اندیش
که بس گره ز دل و جان بست گشود .
پرنیان من
...
اما هزار سال برای یک آرزو چقدر زیاد است. چقدر وحشتناک است ...
سلام
فرصت همیشه هست برای دلتنگ شدن و دل بستن
فرصت همیشه هست برای دست از کار زندگی شستن
فرصت همیشه هست برای دیدن و دم بربستن و آسودن
برای از خود بی خود شدن و برخود سخت گرفتن....
اما همیشه برای بودن با آنکه باید هر دم بود با او.... فرصت ها کمیاب، رفتنی و نیامدنی هستند....
همیشه برای نیامدن می آیند....
همیشه ....
همیشه
و گویا همیشه برای رفتن ، می آیند.
مثل یک نسیم
سلام
تمام این شکلک هات رو هم دوست دارم
عصبانیتت را هم دوست دارم
اصلا همه گزینه ها ت را دوست دارم
دووووووووووووووووووووووووووووستت دارم نازنینم هر چقدر هم از این آیکون ها بذاری
آخه می دونی ؟ من اینجا با کمبود آیکون مواجهم . آیکونی که بتونه احساسم رو بیان کنه اینجا کم می یارم. یه عالمه احساسم رو فقط باید با این
ابراز کنم. یه عالمه مراتب سپاسگزاریم رو باید با این 
نشون بدم و بدتر از همه یک دونه آیکون «گل» نداره اینجا.
چقدر قشنگه که یک آفتاب خانم خوشگل مهربون و با وفا به آدم بگه «دوستت دارم» اون هم به این شدت!
من هم خیلی دوستت دارم .
سلام
چکمه های چرمی نو مبارک باشد
البته با تاخیر
سلام
مرسی . قابل شما رو نداره
سلام پرنیان مهربان
روانشناسان علت اغلب فجایع انسانی در جوامعه را حاصل دوری از طبیعت
و ورود به تمدن و شهر نشینی میدانند
من به عینه خود بارها این مطلب را دریافته و حتم دارم که برای دیگران هم
چنین بوده
ببخشید فلسفی شدو منهم بیسواد آن
ولی برای من عالی بود اگرچه شایدمدت زمان زیادی ادامه نداشته باشد
باز
تنهائی
ودلتنگی ها
و....
ممنون
امید که حس بارانی تو عزیز نیز چو من به احساسی برفی تبدیل شود
سلام کوروش عزیز
موافقم با شما. زندگی ماشینی بدجوری ما رو در خودش تنیده!
درگیرمون کرده و الکی الکی سرمون رو شلوغ کرده.
ترافیک ، سر و صدا ، بحث و جدل و یا حتی همین دیوارهای ساخته شده از آجر و سیمان و گج بی جان اینها روح آدمیزاد رو که زنده و پویاست تحت تاثیر آن هم به شکل منفی قرار می ده
من خودم وقتی به سفر می روم مخصوصا جائی که دریا داشته باشه و یا یک جنگل بکر و سکوت و صدای پرنده ها و یا جائی که پر از گل باشه احساس می کنم چقدر عاشقم ... احساس پرواز بهم دست میده.
اما خوب زندگی همینه دیگه . خیلی چیزها رو ما نمی تونیم انتخاب کنیم.
ما گاهی مجبوریم به خاطر افراد دیگر خانواده در جائی زندگی کنیم که دوستش نداریم و یا اونجائی رو که دوست داریم زندگی کنیم با شرایط ما سازگار نیست.
سلام می بخشی که غیبتم طولانی شد.ولی همه پست هاتو خوندم و لذت بردم
همیشه شاد و سلامت باشی
سلام آذر عزیز
خیلی خوشحال شدم اومدی .
خیلی خوش آمدی
ممنون
یکی می پرسد اندوه تو از چیست؟ سبب ساز سکوت مبهمت کیست؟
برایش صادقانه می نویسم برای آنکه باید باشد و نیست
پرنیان جان منم خسته شدم از بس همه گفتن چرا تلخ...چرا اندوه..تو چرا...و امشب این نوشته تو خیلی ......بغضم را ترکوند...باور کن
متاسفم ... ای کاش شادی برگردد به همه ی دلهای غمگین .
ای کاش ...
انگار نیاز به یک معجزه است.