سرود برف و باران است امشب

هوا سرد است و برف آهسته بارد 
ز ابری ساکت و خاکستری رنگ 
زمین را بارش مثقال، مثقال 
فرستد پوشش فرسنگ، فرسنگ 

سرود کلبه ی بی روزن شب 
سرود برف و باران است امشب 

ولی از زوزه های باد پیداست 
که شب مهمان توفان است امشب 

دوان بر پرده های برفها، باد 
روان بر بالهای باد، باران 

درون کلبه ی بی روزن شب 
شب توفانی سرد زمستان ...  

یک روزی عاشق برف بودم، اما امروز وقتی برف می بارد انگار بر روی قلب من می بارد. نفسم میگیرد و سینه ام سنگین می شود. دلم می گیرد از هر چیزی که سپیدیست و سردیست و جای خالیست ... . زندگی من برایم کم کم دارد می شود یک رویا. رویائی که نمی دانم واقعیتی بوده است یا زائیده ی خیال!   یه چیزی این وسط گم شده است.  یه چیزی که رشته ی زنجیر زندگی را از هم گسسته است. به گمانم این منم که در زنجیر زندگی گم شده ام!

پ ن : تصویر بالا باشگاه انقلاب زمستان ۸۶ ............