عنوانی برای این پست به ذهنم نرسید ... شاید این هم از خستگی ست!

هیچوقت نگفته اند که به زور باید لبخند زد،  بعضی وقتها باید تا نهایت آرامش  گریست. شاید  تبسمی که مهمان لبهایت می گردد زیباتر از رنگین کمان پس از باران باشد.  

بعضی گریستنها بدبختانه لبخندی هم به دنبال ندارد. آنچه می ماند گیجی ست و سرگردانی و خستگی! 

و این چشمها ... اشکالش این است که چشمها همیشه آدمی را رسوا می کنند.  نه میگذارند رنجت بماند در گوشه ای از صندوقچه ی دلت نه میگذارند شادیت باشد یک جائی پنهان برای خودت!  

بیشتر وقتها دلت نمی خواهد اشکهایت را کسی ببیند، اما گاهی هم تعجب می کنی که هیچکس نمی پرسد «گریه کردی»؟! ... خجالت نکش هر موقع دلت خواست کنار من گریه کن، من همراه خوبی هستم همیشه برای یک دل تنگ و چشمهائی که  بارانیست!  

---

پ ن :‌ نفهمیدم که چرا گفته شده «مرد که گریه نمی کنه»! یعنی گریه سهم زنان است؟