رهائی

  

یک به یک رها می کنم بندهای دلبستگی را   تا پاره ی ابری شوم در آسمان یا قاصدکی رها در باد. تمرین رهایی است در امتحان جدایی.    واگذاردن هر آن چه سالیان تکه تکه به آن دلبسته‌ بودم.   نوعی رهایی که هر بار به گونه ای مردن است.   و اندکی دل کندن به اختیار، تا آزمون رهایی عظیم واپسین. 
آن گاه که فرای ترس های نزدیک و دور، بایدم که رها کنم تو را،   و تمام معانی دلبسته بودن را با تو.     به بهای آزادی که عشق به ما نوید داد و نداد!

برای رهائی هزار ترفند بکار می برم. اما اقرار می کنم که بارها شکست خورده ام. چنگ می زنیم به زندگی و محکم نگه می داریم یکدیگر را  تا بمانیم برای هم، اما زندگی نقشه های خود را خواهد کشید!‌   خیلی دشوار است که موجودی انسانی را دوست داشته باشیم اما هیچ کس را برای خود نخواهیم. به یک سردرگمی می رسیم. وقتی کسی را دوست دارم می خواهم باشد، می خواهم از حضورش همیشه تازه باشم. اما این انگار خواسته ی زیادی ست زیرا زندگی خودش به مبارزه خواهد پرداخت و من در این مبارزه شکست خواهم خورد.  

زمانی بود می رفتم باشگاه و می دویدم،  ساعتها می دویدم.  می دانستم دویدن راهی برای گریز است. دویدن راهی بود برای فرار ، فرار از چیزی و رسیدن به چیز دیگر! و یا برای سبک کردن روحی که جسمش قادر به کشیدن آن نیست.  

اما این روزها آنقدر خسته ام که دیگر توان دیدونم نیست!    

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شب را چه گنه حدیث ما بود دراز