باز گرد ای خاطرات کودکی ...

کودکی های شاد و خندان بازگرد 

باز گرد ای خاطرات کودکی  

برسوار اسبهای چوبکی  

خاطرات کودکی زیباترند  

یادگاران کهن ماناترند 

درسهای سال اول ساده بود 

آب را بابا به سارا داده بود  

درس پندآموز روباه و خروس  

روبه مکار و دزد و چاپلوس  

روز مهمانی کوکب خانم است 

سفره پر از بوی نان گندم است 

کاکلی گنجشککی باهوش بود

فیل نادانی برایش موش بود 

با جود سوز و سرمای شدید  

ریز علی پیراهن از تن می درید 

تا درون نیمکت جا می شدیم  

ما پر از تصمیم کبری می شدیم 

پاک کن هائی زپاکی داشتیم 

یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت 

دوشمان از حلقه هایش درد داشت  

گرمی دستانمان از آه بود  

همکلاسی های درد و رنج و کار  

بچه های جامه های وصله دار

 بچه های دکه سیگار سرد 

کودکان کوچک اما مرد مرد 

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود 

کاش می شد باز کوچک می شدیم  

لااقل یک روز کودک می شدیم  

یاد آن آموزگار ساده پوش 

یاد آن گچها که بودش روی دوش

 ای معلم نام و هم یادت به خیر 

یاد درس آب و بابایت به خیر  

ای دبستانی ترین احساس من  

باز گرد این مشقها را خط بزن 

کامنتهای دوستان عزیزم را که در پست قبلی خواندم خیلی لذت بردم. احساس کردم هر کسی چقدر خاطرات شنیدنی ممکن است برای گفتن داشته باشد. هر چه خواستم موضوع پست بعدی را تغییر دهم دلم نیامد. در ادامه پست قبلی دوست دارم هر کسی خاطره ی به یاد ماندنی از دوران کودکی خود از شیطنت هایش یا از خاطرات شیرینش و یا حتی تلخش و یا هرحرفی برای گفتن، دوست داشت،  بنویسد تا دوباره لبریز از حس کودکی شویم.  

 

من عاشق این بچه ام که با این پیشی عکس گرفته 

کلاس چهارم دبستان بودم. معلم مشغول دادن درس جدید فارسی بود من هم تند تند مشغول خط کشی کردن دفتر مشقم. یک دفعه دیدم یک خانم معلم قد بلند با ابهت و عصبانی بالای سرم ایستاده و به من می گوید خط کشت را بده به من!‌ با ترس و لرز خط کش را دادم به معلم و از اون تنبیه بدنی هائی که آن زمان رایج بود با خط کش نوش جان کردم که سوزشش را هنوز که هنوز است احساس می کنم. اما هرگز کینه ای از معلم خود بدل نگرفتم زیرا روزهای بعد هم من فراموش کرده بودم هم او.