دوست را زیر باران باید برد.

اصلا بیا به کوچه های شهرمان برگردیم

من بازهم کوچه ی "مشیری "را زمزمه می کنم

تو از روبرو بیا

فرقی نمی کند کجا به هم می رسیم

اما به هم می رسیم

اگرچه

یک روز کوچه های شهرمان را آذین می بندند

یکروز سیاه پوش می کنند 

تهوع صبحگاهی، استرس جای پارک، صدای بوق های بلند، ترمزهای ناگهانی، فحش های ابدار ، غرغرهای رئیس، هجوم کارهای عقب افتاده، درد دل های  دوستهای دور و نزدیک، ناهارهای بیمزه، برگشتن های پر ترافیک ، خستگی، دستور های نرسیده و رسیده، شامهای خواب الود، بیدار شدنهای از سر اجبار، مسواک زدنهای شتابان ، خواب بی قائده. تمام اینها یک روز همه ماست.  

آیا این وسط چیزی گم نشده است؟ 

همه چیز را دیده ایم
تجربه های سنگین ما
ما را پاداش می دهد
که آرام گریه کنیم
مردم گریز
نشانی خانه خویش را گم کرده ایم
لطف بنفشه را می دانیم
اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی کنیم
ما نمی دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه ای را به خاک سپرده باشند
باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد
شاید باران
ما
من و تو
چتر را در یک روز بارانی
در یک مغازه که به تماشای
گلهای مصنوعی
رفته بودیم
گم کردیم