معصومیت کودکی

ای هفت سالگی 

ای لحظه ای شگفت عظیمت 

بعد از تو هر چه رفت درانبوهی از جنون و جهالت رفت 

بعد از تو پنجره که رابطه ای بود سخت زنده و روشن میان ما و پرنده 

میان ما و نسیم 

شکست .

بعد از تو آن عروسک خاکی 

که هیچ چیز نمی گفت به جز آب ...

در آب غرق شد . 

بعد از تو که جای بازیمان زیر میز بود

از زیر میزها به پشت میزها و از پشت میزها به روی میزها رسیدیم 

و روی میزها بازی کردیم 

و باختیم ، رنگ تو را باختیم ... ای هفت سالگی 

و هرگز برنگشت آن معصومیت های کودکانه ،

آن قهر و آشتی های بی کینه ،

آن شادی های ناتمام از گرفتن یک آب نبات چوبی 

و آن قلبهای بزرگ در کالبدهای کوچک 

---

پی نوشت : تصویر بالا شکار یه لحظه ... سواحل دریای مازندران نوروز 89  . آنقدر عکس از کودکان مختلف در شکلهای مختلف گرفته ام که نمی دانستم کدام را انتخاب کنم .