NO Subject

برای خالی گلدان ها
که هیچ گلی را ندیده اند
و هیچ عطری را
چه می توانم گفت
من هرچه از شکوفه بگویم
و هر چه از شکفتن
گل های پیرهنم را
هر چه نشان دهم
وقتی که باغ
بیرون از بهار ایستاده
چه می توانم گفت
شاید برای خالی گلدان ها امروز
چند شاخه گل مصنوعی باشد    

روزها می گذرند و  همه چیز سر جای خودش میباشد ، همه چیز همانطور که باید باشد . ولی گاهی یکی از چرخ دنده های آن لنگ می زند ، و صدای قژقژ آن را فقط خودت می شنوی !‌ می گوید : کفران نعمتست اگر شکایتی کنی !   چطور می توانی ناآرامی روحت را برای کسی که همواره از روزمرگی هایش راضیست تشریح کنی !‌  وقتی پرواز کردی ، تجربه ی پرواز حوصله ی ماندن بر روی زمین را از تو خواهد گرفت .  

زمین برایت غریب خواهد شد و دائما در جنگ بین جسم و روح قربانی خواهی شد . 

احساس می کنی روحت در جسمت در حال انفجار است . جسم یارای کشیدن این بار را ندارد . و هیچ گریزی نیست ... باید ادامه داد .  

خستگی ها را باید داد به دست باد ... بادی نمی وزد !‌ شاید بارانی بارید و شست آن غبار سنگین را !  

ماه مجروح را از این برکه ی مرده نجاتی نیست به سیمرغ بگو ... تو هم !  

---

پی نوشت : سالها پیش که دوران دبیرستان را سپری می کردم دبیر ادبیاتی داشتیم که شعری سروده بود سالها می گذرد و فقط من یک مصرع اول آن را به خاطر دارم : روز شنبه ست امروز چه قشنگ ست امروز ... و هر بار که سنگینی روز شنبه بر دوشم آوار می شود ناخودآگاه از آن دبیر ادبیات عزیز یاد می کنم ...