از تصویر تا واقعیت

زندگی بی شباهت به یک جشن بالماسکه نیست . دائما در رفت و آمد وهر بار با یک نقاب . آنقدر این نقابها مکررا عوض می شوند که گاهی فراموش می کنیم بی نقاب کدامینیم؟  

گاهی در حس پرواز اوج می گیریم تا انتهای ستاره ی آخرین ،  گاهی جاری می شویم در زلال زلاترین ، گاهی سکوت و نگاه و خاموشی ، گاهی خنده ... آنقدر که خودمان هم ناگهان باورمان می شود،‌  گاهی اشکها ظالمانه رسواگر می شوند ، گاهی دلتنگی ها می رود گوشه ی صندوقچه ی قلبمان پنهان می شود تا ... سر فرصت !   گاهی سرتاپا ایثار می شویم و خود را به درک می سپاریم . گاهی به خود می آئیم و آنوقت  تاب تحملمان را ندارند ....

به راستی من کدامین بی نقابم ؟!‌