بازآ که در هوایت خاموشی جنونم فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران

 

بوی خوش دوست داشتن مشام بودن م را پر کرد و هوای دوست داشتن فضای خالی جانم را سرشار کرد ... با عشق آموختم رسم زندگی را ، بی انتها دوست داشتن  را ، از خود گذشتن  را ، خطر کردن را ، دیوانه وار گریستن  را ،  شاد بودن را ، پرواز کردن را ...  و با عشق آموختم زیستن را و مردن را هزاران باره ....    با عشق آموختم که تنهائی می تواند چقدر بزرگ باشد.