و من آن روز را انتظار می کشم ... حتی روزی که دیگر نباشم

   

در فراسوی مرزهای تن ات تو را دوست دارم

آئینه ها و شب پره ها ی مشتاق را به من بده

روشنی و شراب را

آسمان بلند و کمان گشاده ی پل

پرنده ها و قوس قزح را به من بده

و راه آخرین را در پرده ای که می زنی مکرر کن

در فراسوی مرزهای تن ام تو را دوست دارم

در آن دور دست بعید که رسالت اندامها پایان می پذیرد

و شعله و شور تپش ها و خواهش ها به تمامی فرو می نشیند

و هر معنا قالب لفظ را وا می گذارد

چنان چون روحی که جسد را در پایان سفر ...  

شاملو

                                                                         یادش گرامی