دنیا در دستان توست که آغاز می شود «عباس معروفی»

...

چشمم به روی هر چه می لغزید

آنرا چو شیر تازه می نوشید
گوئی میان مردمکهایم
خرگوش ناآرام شادی بود
هر صبحدم با آفتاب پیر
به دشت های ناشناس جستجو می رفت
شبها به جنگل های تاریک فرو می رفت

...

فروغ فرخزاد

و هر  بار شوقیدن آغاز دوباره ی زندگیست و آغاز دنیا و «دنیا در دستان تو آغاز می شود.» 

---

خیلی وقتها اندوه دوری ،  از قلب ها نیست ، از کلمات است. کلمات همیشه در عجزند. کلمات گاهی بازیچه ی انسانهاست.  باید از ورای کلمات ، تپش قلبها را ضربه ضربه خواند.  آوای قلب؛ حتی نجواگونه نیز  از فرسنگ ها راه فریادیست. گاهی نیز کلمات به قلب ها زیباترین سمفونی های هستی را می آموزد ...

یک جمله ، یک اندوه بی پایان را به یکباره سرد و خاموش میکند . بعد از مرگ نه تپشی هست و نه دستی و زبانی برای خلق کلمات . انسان زنده خالق شگرف ترین عشق هاست.  

عشق همچو رقصی است ، دیگران را همراه خود می کشد     «میلان کوندرا»  

 

---

پ ن : صدای بارش باران قشنگ ترین سمفونی خداست  ... . باران سکون را به حرکت ، سکوت را به سخن، خواب را به بیداری و عاشق را به سماع وامی دارد، زنده می کند و می میراند اندوه های بی پایان را  ... آسمان تهران بارید و دوباره تهران عروس زیبا شد .