اگر چه گاهی زندگی مسخره می شه، اما باز هم قشنگه

 

یه وقتهائی زندگی یه کمی سخت تر می شه و شاید من ضعیف تر !  گاهی  در این سنگینی دقایق چشمهام رو می بندم و خدا رو اون جوری که فکر میکنم در موردش ، احساسش می کنم. من خدا رو انبوهی از نور تجسم می کنم. نوری که مهربانه ، سخاوتمند و بخشنده ست. نوری که اگر  عظمتش اجازه می داد حتما لبخندش رو می دیدم و وقتی زیر بار روزهای سخت دارم یواش یواش خودم رو وا می دم ، آروم صداش می کنم یا لطیف ...  و باز دست نوازشگر و مهربانش رو روی گونه هام احساس می کنم ، و حضورش رو ، درست مثل قطره ی شبنم بر روی گل ، مثل عبور نسیم بر برگهای درختان ، مثل تابش نوازشگر خورشید بر گیاه ، مثل نفس های گرم زندگی در ظلمت مرگ.

... 

و بعد !  دوستی هائی که ته ندارن ، دوستی هائی که تا ندارن ، دوستی هائی که از  جنس آسمانند . درست وقتی که احساس می کنم دیگه خسته شدم و به زندگی می گم : برو  پی کارت مسخره! (از نوع محاوره ی من با زندگی نخندین) ... اونوقت با همین دوستی هاست که به خودم میگم: نه بابا!  زندگی ارزش بودن داره .   و بعد احساسم تغییر می کنه.به آسمان که نگاه می کنم ، به حرکت ابرها که دقت می کنم، به لبخند انسان ها، محبت ها، عشق و استشمام عطر یک شاخه گل رز بی نهایت زیبائی  که هدیه گرفتم و یک عالمه سورپرازیز شدم ...  همون لحظه دلم برای کسانی که از دنیا رفته اند می گیره. فکر می کنم چه فرصتهایی را از دست دادند.  گاهی زندگی با تمام سختی هایش قشنگه .

 گرفتن یک شاخه گل نمی دونید چقدر حس قشنگیه ، حس اون محبتی که انگیزه ای شده برای رفتن توی گل فروشی و انتخاب یک شاخه گل با وسواس و خریدن و با دقت آوردن که نشکنه و با لبخندی اون رو تحویل دادن ، فقط برای اینکه بهت بگن : دوستت دارم یا بگن : مرسی ... این حس  بی نهایت قشنگه ... 

آسمان قشنگه ، رعد و برقهای بی باران دیشب که آسمون داشت خودش رو تیکه پاره می کرد و یک قطره اشکش هم نیومد، قشنگه.  یک نگاه پر از احساس هم قشنگه، یک جمله ی : دلم برات تنگ شده ی کسی که تو هم دلت برات تنگ شده  خیلی قشنگه، یک لبخند، یک آغوش مهربان وامن ، یک احساس که از دور و نزدیک حس بشه ،  یک بودن و نبودن ، یک مزه ی شیرین توت فرنگی در دهان، یک عطر آشنا،  یک دلتنگی که با دیدار شیرین بشه ، یک ممنونم و ....... قشنگه .  همیشه بهانه ای هست برای امید به فرداها و من این بهانه ها رو چنگ می زنم از توی زندگی و محکم نگهشون می دارم ... باید ادامه داد!