بنال هان که از این پرده کار ما به نواست ...

 

گاهی یک رابطه می شود عین زندگی، زندگی که چهار فصل دارد و با بهار شکوفا می شود و با تابستان به بار می نشیند اما خزان آغازی می شود برای زمستانی سرد.  نمی شود برای بهاری ماندن یک رابطه هیچ ضمانتی کرد.  ما تغییر میکنیم و نگاهمان به زندگی همان نگاه گذشته نخواهد بود، آرزوهایمان و آرمانهایمان هم تغییر خواهند کرد. گاهی ماندگاری در یک رابطه ای که به فصل زمستان کشیده شده ما را به انجماد خواهد رسانید. نه انگیزه ای خواهد ماند برای ادامه نه قدرتی برای ایستادن و دری باز نیست برای رفتن . ریشه ها در خاک تنیده شده اند و زمین تو را محکم نگاه داشته است .  هیچ راهی نیست جز ماندن، چاره ای نیست ، باید با ریشه در خاک سرد بمانی و تا می توانی شکوفه بزنی !    

... 

سردی زمستان به من آموخت در انجماد شکوفه بزنم.

---

بی ربط نوشت :  بر بی قراری هایم سوالها دارم که جوابش را نیافتم . گاهی دلتنگم بدون آنکه بدانم برای چیست و برای کیست. گاهی غمگینم می دانم برای یک غم بزرگ است اما آنقدر گم است  که دلیلی نمی شود برای دردهایم ... فقط گاهی بی قرارم ... دلم می خواهد بروم ... بروم تا ته دنیا. شاید در ته دنیا یک دلیل پیدا شود! 

در اندرون من خسته دل ندانم کیست  

که من خموشم و او درفغان و در غو غاست ...