هر روز چیزی زیبا آغاز می شود

 

کبوتر نامه رسان، به پرواز درمی آید 

باز میگردد 

ناامید  یا  امیدوار 

ما همواره باز می گردیم. 

اشکهایت را پاک کن  

و با همان چشمان غمناک، لبخند بزن! 

هر روز چیزی آغاز می شود ... 

هر روز چیزی زیبا آغاز می شود 

یاروسلاو سایفرت 

امروز یک هدیه است. این قسمتی از یک اس ام اس است. اس ام اس ی که من خیلی دوستش داشتم . 

«فردا یک راز است نگرانش نباش.

دیروز یک خاطره بود حسرتش را نخور.

اماامروز یک هدیه است ، قدرش را بدان» 

صبح روز چهارشنبه که هوای تهران بارانی بود،  شیشه ها را کشیدم پائین تا از هوای بارانی لذت بیشتری ببرم و این جمله مدام در ذهنم تکرار می شد : امروز یک هدیه است .  و داشتم فکر میکردم امروز چه هدیه ای قرار است باشد که چشمتان روز بد نبیند در همان لحظه  زیر یکی از همین پلهای بزرگ شهر که داشتم رد می شدم  تقریبا ابتدای پل از بالا به اندازه ی یک دریاچه آب گل آلود  ریخت بر سر و روی ماشین و خودم . جالبه که وقتهائی که انتظار هدیه از زمین داری از آسمان نازل میشه!!!  فریاد زدم .... خدااااای من!  کمی به دردسر افتادم اما هدیه ی قشنگی بود اگر چه گل آلود بود و کثیف ولی یک صبح هیجان انگیزی برایم به ارمغان آورد.  

به زمین و زمان بد و بیراه نگفتم، به شهردار ، به راننده ی اتومبیل عبوری، به خودم که این قرتی بازی ها رو دیگه بذار کنار مثل بقیه ی آدمها شیشه ها را یقه اسکی بکش بالا!!!  ... نگفتم ، هیچی نگفتم!  هدیه ی روز چهارشنبه یک بازی کثیف بود ولی من رو به هیجان آورد .  نهایتش فرستادن یک سری لباس به خشک شوئی و  ماشین لباسشوئی  ست دیگه!

روزم را خودم می سازم، با خنده با گریه، با غم با شادی، با شیطنت با کز کردن یه گوشه، با آشتی با خودم و بقیه ، با قهر با خودم و زمین و زمان ... گاهی وقتها خیلی پیش می یاد که بگم : از دیو و دد ملالم و انسانم آرزوست ، یا اینکه پیش می یاد بگم کوه و بیابانم آرزوست ، یا کان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست و ....... اما هر وقت که به دل  پناه بردم ... یه جورائی بردم! 

یادت باشه امروز یه هدیه است ... و فردا یک راز   

---

بی ربط نوشت : راستش من معنی «راحت باش» رو اونجوری که باید بدونم نمی دونم!  توی آسانسوری که مثلا ظرفیتش هشت نفر یا ده نفره، خوب ؟  پانزده نفر سوار می شن و تو مثل کتاب باید بچسبی به دیوار آسانسور و نفست را در سینه حبس کنی و چشمهات رو ببندی چون نمی دونی سه سانتی تو الان چه چشمی داره زل می زنه بهت ، بعد همونائی که کتابت کردند به دیوار می گن : راحت باش !  

مشغول کاری،سخت ... یا مشغول مطالعه ای , عمیق!  یه دفعه از جا شش متر می پری،  می بینی که نظافتچی با اون جارو دسته بلندش از اون طرفت داره این طرفت رو جارو می کشه و گرد و غبار رو راهی گلوت می کنه و ...... می خوای بلند شی گره خوردی بین میز و صندلیت و چوب جاروی آقا ! بعد بهت میگه : راحت باش !   

می ری توی رستوران غذا می خوری دلت می خواد یه قسمتی از غذات رو نیم ساعت بعد بخوری اون قسمت غذات که بیشتر هم دوستش داری مثلا قسمت سبزیجات غذات رو، خوب ؟  داری با همراهت حرف می زنی که گارسون می یاد بی مقدمه بشقاب غذات رو می بره وقتی در اثر جا خوردگی از جا می پری بهت می گه : راحت باشید !    و یه وقتهائی دیگه حتی از خیر قسمت جذاب باقی مانده ی بشقابت می گذری و می ذاری طرف راحت باشه . شما می دونید توی فرهنگ شهرنشینی ما «راحت باش» یعنی چی ؟ !!