شادی

... آنچه بر ما میگذشت، مثل هاله ای بود دور شعله شمع، هم واقعی بود و هم نه، بعدها اما دیر فهمیدم که اصولا" شادمانی بر کیفیت هاله شمع است. همانطور و همانقدر که می بینی اش، باید کفایتت کند. اگر چنگ زنی تا نگهش داری، شعله می میرد، هاله می گذرد و تو می سوزی. در جهان هستی شادمانی پدیده ای ست عینی تر از توهم و نامحسوس تر از واقعیت، برزخی میان این دو، و روح من در آن برزخ بند بازی می کرد ...! 

کیمیا خاتون / سعیده قدس

شادی های حقیقی مثل اینه که توی یک قایق نشستی وسط یک دریای بیکران زیبا و آرام و دستت رو می بری به سمت آب ، یک ماهی کوچولو می یاد توی دستات و تا می یای از بودنش سرشار بشی ، سر می خوره و میره و گم می شه تو آبها ... شادی مثل همون ماهی کوچوله و تو می مانی و یک دریای بی انتها و یک قایق کوچک و یک سکوت ناتمام و یک بهت ابدی! 

---

پ ن : 

پیچک نگاهم

دزدانه تا پشت پنجره ی
اتاق تو بالا آمده!
به کجا خیره شده ای؟!
باران که بگیرد
تمام پنجره پر از پیچک خواهد بود ...

شعر بالا رو پرنیان دل آرام عزیزم در یکی از کامنتهای پست قبلی برایم نوشته بود و من خیلی دوستش داشتم.  هر بار که تصمیم گرفتم با دنیای وبلاگ خداحافظی کنم یک ماهی کوچک مانع رفتنم شد. پرنیان دل آرام عزیزم که به لطیفی و نازکی و زیبائی گل برگهای یاس می باشد. 

و من یاد گرفته ام ماهی های کوچولوی خودم را تا آنجا که ممکن است دو دستی محکم نگهش دارم... در این دریای بیکران _ گاه آرام و گاه طوفانی ! 

 اگر هم قرار باشد هر لطیفی سوزاننده باشد، راضی خواهم بود به سوختن های مکرر و از نو ساخته شدن. 

---

ادامه نوشت :  و ممنونم دوست عزیزی که با این کامنت خصوصی زیبا من را شرمنده کرده ... شرمنده ی لطفهائی که امیدوارم بوده ام لایقش باشم ... عذر می خواهم عمومیش کردم.  

پرنیان عزیز

این اخرین لحظات بودنم در این جامعه مجازی را خواستم با تو شریک باشم

حس نوشتن را تو در من بر انگیختی

آنقدر پر بودم و تشنه خواندن که یکروز دست تقدیر من را به وب لاگ تو رساند 

زندگی چهار بار به من شانس تولد داد

یکبار که به دنیا امدم

دوم بار که خود را یافتم

سوم بار که بیماری ام بهبود یافت

چهارم بار که از وب لاگ تو گذشتم

بار چهار بود که زبان دلم باز شد

حس زیبایی درونم دمیده شد

مثل تکه سنگی که شروع به راه رفتن بکند و عجیب تر از ان شعر بگوید و داستان بنویسد

می خواهم پخته کار کنم اگر پایم را در وادی نویسندگی گذاشتم شاید چند سالی طول بکشد

ولی یکروز با دستانی پر می ایم.

 

امیدوارم با دستان پر باز گردی دستانی که پر باشد از ماهی های کوچک ماندگار ...  

---

شوخی نوشت بی ربط نوشت:    شیطان هرکاری کرد آدم سیب نخورد.   رو کرد به حوا گفت: بخور واسه پوستت خوبه !  و اینگونه بود که سرنوشت آدم و حوا رقم خورد ...