چیزی از جنس تنهائی

اندهت را با من قسمت کن 

شادیت را با خاک 

و غرورت را با جوی نحیفی که میان سنگستان 

مثل گنجشکی پر می زند و می گذرد

اسب لخت غفلت در مرتع اندیشه ما بسیار است 

با شترهای سفید صبر در واحه تنهایی 

می توانیم به ساحل برسیم 

و از آنجا ناگهان 

با هزاران قایق

به جزیره های تازه برون جسته مرجان 

حمله ور گردیم.

منوچهر آتشی

آرزویم برایت این است که در میان مردمی که می دوند برای زنده بودن، آرام قدم برداری برای زندگی!  صبور و محکم و در سکوت!  سکوتی که سرشار از حرفهای ناگفتنیست، که ارزش بسیاری از کلمات در نگفتن آنان است.   که گاهی هر چقدر هم تلاش کنی برای ثابت کردن خودت مردم معمولا"  آنگونه که دوست دارند تو را خواهند دید نه آنچه که خود هستی، و نه واقعیت تو را! پس آرام گام بردار با کوله باری از رویاها و افکار و خاطراتت و در خلوت خود همانی باش که می خواهی...  گاهی ثابت کردن خود برای دیگران هیچ چیز به جز خستگی به دنبال نخواهد داشت.  لبخند بزن و درکنارشان آرام قدم بزن ... برای زندگی!