دوست داشتن ...

می بویم گیسوانت را  

تا فرشته ها حسودی کنند  

شانه می زنم موهایت را  

تا حوری ها سرک بکشند از بهشت برای تماشا  

شعر می گویم برای تو  

تا کلمات کیف کنند  ... 

مست شوند ... 

بمیرند .   

---

تعبیر ما از دوست داشتن چیست؟  آیا چیزی نیست به جز بخشیدن قسمتی از روح  و قلب خود به انسانی دیگر؟   

تعبیر من از دوست داشتن ، بخشش است و رنج ، بزرگ شدن است و رنج،  اوج گرفتن است و رنج،  نفس کشیدن است و رنج ، طلبیدن است و رنج، داشتن و نداشتن است و  رنـــــــــــــــــــــــــــــج ... 

دوست می داری و نادیده گرفته می شوی. دوست می داری و  فراموش می شوی، دوست می داری و از دست می دهی، از دست می دهی، تمام آن چیزی و آن کسی را که با ارزشترین قسمتی از هستی ات را به او بخشیدی ... روحت و قلبت را.   قلبت را می بخشی و بارها و بارها نادیده گرفته می شوی، بی ارزش و بی مقدار می شوی،  قضاوت می شوی و رنج می کشی و باز ادامه می دهی ...

دوست داشتن یعنی رنج ... رنج ... رنج  و زندگی بدون رنجِ عشق ، بی ارزش ترین اتفاق هستی ست.  تمام ما دقایق دردناکِ دوست داشتنهایمان را تجربه کرده ایم.  دلتنگی هایش را،  نادیده گرفته شدن هایش را و خودِ دوست داشتنش را. تمامِ ما شکسته شده ایم، فرو ریخته ایم و اندوه،  آسمان دلمان را خاکستری کرده است ولی باز هم ادامه می دهیم ...  

و من هر بار به دنبال تکه تکه های خودم  میگردم  در این زمینِ سرد ، تا آنها را دوباره کنار هم ببچینم  ... در این انفجارهای پی در پی و دوبار ببپاخیزم و باز آماده گردم برای قطعه قطعه  شدنی دوباره ....