مثل باریدن باران ...

 

هرگز نباید سعی در تکرار لحظات داشت ، باید آنها را همانگونه که یک بار اتفاق افتاده اند ، فقط تنها به خاطر آورد . انسان نه قادر به تکرار لحظات  هست نه قادر به بیان آنها.  

هاینریش بل

چیزی که بیشتر از هرچیز دیگری در زندگی عذاب آور است، یادآوری لحظه های شیرین گذشته است و تلاش برای دوباره بدست آوردنش. در حالیکه باید پذیرفت که هر اتفاق مربوط به همان لحظه بوده است ، مربوط به آن روزها ، مربوط به آن سالها. شاید لحظه هایی که در راهند مثل بارش باران پر از تازگی و طراوت باشند و ما زیر چتر خاطرات به دور دستها می نگریم بدون آنکه حتی بتوانیم عظمت واقعی آنها را برای کسی بازگو کنیم!‌  در حالیکه آن آدمهایی که خالق آن لحظه ها بودند  دیگر نیستند،  یا شاید هم هستند اما همان آدمها نیستند. آن اتفاق خوب ، آن بودن ها ، آن داشتن ها برای آن لحظه ها ساخته شده بودند و امروز در حال ساختن لحظه های دیگریست که باید با تمام وجود پذیرایش بود.  

باید ... باید !   

---

پ ن : اگر بپذیری هر احساس عمیقی از هر جنسی روزی نقطه پایانی دارد ، در این صورت می توانی از لحظه  لحظه های آن لذت ببری و سیراب شوی و در آخر به خودت بگویی منتظر پایانش بودم و مجازی کمی غمگین شوی!