اشتیاق چشم هایم را تماشا کن ...

میشود برگشت  

اشتیاق چشم هایم را تماشا کن  

می شود در سردی سرشاخه های باغ  

جشن رویش را بیفروزیم  

دوستی را می شود پرسید  

چشمها را می شود آموخت   

دلم تنگ شده بود برای اون قسمتی از زندگیم که گمش کرده بودم . برای تک تک دوستام . برای اونائی که نوشتند برام توی این چند روز ، برای اونائی که زنگ زدند و اس ام اس زدند ...  

برای اونائی که یه روزهائی بودند و الان دیگه کمرنگ شدند ...  

 برای قسمت قشنگ زندگی که دور شده بودم ازش.   

روزگار  هر چی که باشه و به هر شکلی که باشه من نمی تونم کسانی رو که ازشون محبت میبینم فراموش کنم . همیشه یکی هست که گوشه ی ذهنم رو به خودش مشغول کرده همیشه بالاخره یکی هست که توی دلم بگم خدایا هر جا هست خیلی خیلی  نگهدارش باش، مراقبش باش.  گاهی وقتها خستگی و هر چیزی توی همین جنس  به آدم یاد می ده که باید ... باید ... باید بیشتر دوست داشته باشه .   هر چی که اینجا نوشتم بدون ویرایش و بدون دوباره خوانی نوشتمش ...و شاید پر از غلط و اشتباه تایپی و جمله بندی . ولی ترجیح می دم هینجوری باشه ... شما ببخشید!  مثل همیشه که خیلی چیزها رو ممکنه ندید بگیرید!  توی این روزهای پائیزی دوست داشتنی و توی این روزهائی که دل آدمها به دوستی های بی توقع و بی انتظار گرم شده ... جای یک باران پائیزی فقط خالیه...