عطر تو

تار و پودم تنیده شده با نغمه ی شیرین آوایت، با گرمای نگاهت  و  عطر بودنهایت.  نمی توانم از تو جدا شوم زیرا که نمی توانم از خود جدا گردم.  فقط کافیست چشمانم را ببندم تا حضور مطلقت در کنارم باشد و هنگامی که چشمانم را باز میکنم دیگر خود را نمی یابم... گم شده ام در تو اما هرچه می گردم تو را نمی یابم... 

قبل از تو هیچ بودم، تهی از هر چیز ... هیچ در هیچ. گمگشتگی ها، شوریدگی ها،  پریشانی هایم و معلق بودنم میان زمین و آسمان را هزاران بار ترجیح می دهم به هیچ بودن!  مرورت همچون فانوسی است در کوچه های بی فانوس و بی چلچله ام و با این فانوس دیگر حتی به ستاره ها هم نگاه نخواهم کرد... یواشکی به آسمان نگاهی می اندازم ماه هم به من می خندد...! 

اینجا را کلیک کنید.