خواب ...

خوابهایم برای تو  

از این پس 

با چشمهای باز می خوابم  

از این جا به بعد  

چشمهایم از غروب نگاه های آشنا می آید 

از این جا به بعد  

که تو چترت را نو می کنی  

من از راههای پر از چتر رفته برمی گردم 

ولی تو آمدنم را خواب نخواهی دید 

از اینجا به هر کجا 

من بدون ساعت راه می روم 

بدون هر روز که صبح را  

از پنجره به عصر می برد 

و پای سکوت ماه  

به خاطره خیره می شود 

از اینجا به بعد  

دنیا زیر قدم هایم تمام می شود 

و تو از دو چشم باز  

که رو به آخر دنیا می خوابد  

رو به چترهای رفته  

تمام خوابهایم را خواهی دید 

هیوا مسیح

چه رازهائی که در این خوابها نهفته است و چه رازهائی در بی خوابی ها!  رازهای بی خوابی را می دانم، می فهمم .    

چه شبهائی به صبح رسیده اند و آدمها در سکوت و خلوت و تاریکی شبانه با رویاهایشان ، با دلتنگی هایشان و خاطراتشان هر لحظه هزار بار زندگی کرده اند.  لحظاتی که هر کسی خودش قیمت واقعی آن را می داند!   

اما راز خوابها را نمی دانم!  

---

کمی باربط نوشت: دو روز پیش یک نفر خوابش را برایم تعریف کرد. خواب دیده بود که بر روی تختی دراز کشیده است و به او گفتند همین جا دراز بکش که زمان مرگت فرا رسیده است و تا چند لحظه ی دیگر فرشته ی مرگ بر بالینت حضور خواهد یافت تا تو را راهی دیار باقی کند. می گوید از اضطراب و وحشت تنم می لرزید و نمی دانستم با چه هیبتی روبرو خواهم شد از مرگ نمی ترسیدم از آنی که قرار است مرا با خود ببرد وحشت داشتم! تا اینکه تو آمدی و مرا درآغوش گرفتی و من در خواب از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم چون فرشته ی مرگ من تو بودی در خواب خدا را شکر می کردم. خوابش برایم  عجیب بود!  هم خنده ام گرفته بود از خوابی که دیده بود هم خجالت کشیده بودم. فقط به او گفتم : معذرت می خواهم که در رویایت من «فرشته ی مرگت» بودم!  

نتوانستم اشکهایم را از او پنهان کنم!  نمی دانم ریزش اشکها دلیلش چه بود! یا کدامین دلیل بود!

شاید هم از خستگی روزهای پایان سال بود! شاید!!!