گوش کن با لب خاموش سخن می گویم / پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

کسانی که رنج کشیدند و فهمیدند و  فهمیدند و رنج کشیدند ، وسعت نگاهشان از موضوعات کوچک برای همیشه به سمت دیگری خواهد رفت  

کسانی که دلبسته شدند و  ذوب شدند در  دلبستگی ها  و  وفاداری ها را شناختند و  همینطور بی وفایی ها را  ... 

عشق های واقعی را شناختند و  نیز دوست داشتن های از سر نیاز را   

زیبائی ها را با چشم دل دیدند و رنج آدمی را با هستی خود لمس کردند 

زشتی ها را دیدند و در خلوت خود گریستند ...  

اینان دیگر نتوانستند در چارچوب تعاریف تعیین شده از سوی عوام یک آدم معمولی باشند .

...  

از یک جایی به بعد دیگر تو آدم قبلی نیستی.  

درست از جایی که  شروع کردی یک چیزهایی را بفهمی و از جایی که شروع کردی زیاد دوست داشته باشی  ...   

اما فهمیدن نه به معنای عاقل بودن ...  که دور بادا عاقلان از عاشقان    

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

...  

عاقل کسی ست که به دنبال محبوبیت است و عاشق کسی ست که  محبوب را می بیند... همه جا ... همه وقت و چون  همواره محبوب را در کنار خود احساس میکند ،با خود به آرمانگرایی می رسد و بدون آنکه بفهمد و آگاه باشد محبوب دیگران می گردد.  

آدمهای عاشق دوست داشتنی ترین آدمهای روی زمین اند...

پی نوشت :   

من گاهی فکر میکنم  درون بعضی از انسانها یک دنیای ژرف و عمیق و پر رمز و راز و  ارزشمندی ست که حیف است کشف نشود. اما افسوس که بیشتر انسانها رازهای خودرا با خود به گور می برند وگرنه هر کدام  جهانی را می ساخت. 

پی نوشت :  نمی شود که دنیا حرف را و یک دنیا احساس را در چند پاراگراف خلاصه کرد ! نتیجه اش می شود این پراکنده گویی ها