...

شاید زندگی همین باشد ...

---

گاه یک ستاره
یک ستاره گاهی
می‌تواند حتی در کفِ یک پیاله‌ی آب
خواب هزار آسمان آسوده ببیند!
آن وقت تو می‌گویی چه؟
می‌گویی یک آینه برای انعکاس علاقه
کافی نیست!؟

سید علی صالحی

هر دقیقه از زندگی یک فرصت است. برای بدست آوردن ، یا از دست دادن ... برای من بودن ، یا برای ما بودن. برای جمع کردن پول، مقام، شهرت، قدرت یا برای یک دنیا عشق به یک موجود انسانی... زندگی بدون توقف به پیش می رود و من در این مسیر شتابانِ  زمان، هرگز برای هیچ دوست داشتنی افسوس نخواهم خورد، حتی اگر در این عشق ها هیچ قدرشناسی وجود نداشته باشد  زیرا که  من دوست می دارم، پس زنده ام ...  زندگی برای من همین است، بدون هیچ شایدی!  مهربانی درد دارد و رنج دارد و از خود گذشتن ولی آیا هیچ کس هیچ وقت این را درک خواهد کرد ؟!

«ای عشق! بی آنکه ببینمت ، بی آنکه نگاهت را بشناسم ، بی آنکه درکت کنم ، دوستت می داشتم... پابلو نرودا»

من هم برای کسانی که قلب هایشان منبعی از عشق است این آرزو را دارم :

تپنده باد قلب هائی که به عشق دیگری می تپد و روشن باد چشمانی که برای دلتنگی گاهی هم بارانیست ... 

---

پ ن : برای لینک موزیک های ارسالی ممنونم.  یک کار قشنگیِ . باعثِ این کار هم آفتاب عزیز بود. ترانه ی هنگامه ی خودش رو گوش می کنم و یادش میکنم.  در این پست هم اگر ترانه ای خواستید لینک کنید و یا به کسی تقدیم کنید من با کمال میل اضافه خواهم کرد و استفاده خواهم کرد.  من فکر میکنم هر ترانه ای مخصوص حال و روز خاصیه . یک گردهمائی رفته بودم که یکی از اساتید می گفت : آدمها چون که ابعاد مختلف دارند، هیچوقت نمی شود یک برداشت کلی و خاص از یک شخص کرد. آدمها نقاب های مختلفی دارند. مثلا" من همیشه ادعا میکنم استاد شجریان و بتهوون گوش میکنم ولی گاهی یواشکی یک وقتهائی هم «برفتم بر در شمس العماره» گوش می دم. من خنده ام گرفته بود از تجسم استاد بزرگ در خلوتش و اون ترانه ی شمس العماره. باید اعتراف کنم خودم  هم هر ترانه ای را گوش میکنم بسته به حالِ لحظه بدون تعصب روی ژانر خاصی ، فقط تحت هیچ شرایطی هیپ هاپ دوست ندارم.  چند شب پیش یک کابوس صبح من رو آشفته کرده بود.  وقتی راه افتادم به سمت اداره ، به خودم گفتم اجازه نمی دم یک کابوس تمام روز من رو خراب کنه.  زدم آلبوم شهرام شبپره و ترانه ی : 

تا سرو گردن ناز تو پیدا میشه

تو کوچه تند و تند پنجره ها وا میشه
عاشق بینوا غرق تماشا میشه
میون عاشقا عاشقی رسوا میشه
وقتی از کوچه ما گذر میکنی دل میگه اومد
 آی دل میگه اومد ...

اون هم با صدای بلند. دیر شده بود و با ماشین رفتم توی پارکینگ ساختمان و جلوی دستگاه کارت زنی، آویزون از در ماشین، یک لنگه پا بالا، یک لنگه پا پائین و دست تا حد امکان کشیده به سمت دستگاه کارت زنی، شهرام هم داشت می خوند، یکی از مدیران که از زیر مژه تا نزدیک آخرین دکمه ی پیرهنش ریش داره ایستاده بود جلوی آسانسور و یک دفعه چهار چشمی ،انگار که یکی از یک کره ی دیگه اومده زل زد به من. احتمالا" زیر لب دو بار گفت استغفرالله ... استغفرالله!  همین روزهاست که کمیسیون تخلفات احضارم کنه که گزارش داده شده جنابعالی با اصوات قبیحه، گوش خود و دیگران را مورد آزار و شکنجه قرار داده اید.  ما هم که می دونیم دیوار حاشا بلندِ میگیم نه بابا کی گفته ما اصلا" کلاسمون اجازه نمی ده کمتر از استاد شجریان و شوپن و چایکوفسکی گوش بدیم. اشتباه به سمعتان رساندند.  

خلاصه اینکه ما هم گاهی وقتها ... حالا نه شمس العماره ولی  شهرام شبپره و کامران و هومن و اندی و اینا گوش میدیم 

چشه خوب؟  با اون با کلاسها که نمی شه رفت تو فاز شیش و هشت  

...

می گما این دانشمندا نمی تونن یه چیزی ، ماده ای ، دستگاهی کشف کنند عصرهای جمعه رو تبدیل کنه به عصرهای چارشنبه ؟!       .... راستی پی نوشت از خود متن بیشتر شد. ما کلا" قانون ها رو خوب می شکنیم.

---

اینجا ترانه ای از اعصار و

 اینجا ترانه ای از علیزضا شهاب و

 اینجا فریدون فروغی و

 اینجا  محمد نوری از طرف باران پوش عزیز ... گوش کنید.

 اینجا مرغ سحر استاد شجریان را از طرف ایرج میرزا عزیز گوش کنید 

 اینجا ترانه ی ارسالی  آفتاب عزیزم را گوش کنید

 اینجا و  اینجا از طرف ایرج میرزا ، قراره ایشون توضیحی در مورد این دو آواز بدهند.

 اینجا ترانه ی زیبای دستهای تو از طرف نویسنده عزیز وبلاگ «نوشته های پراکنده» را گوش کنید.